✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) موضوع: #احکام_صدقه ❓اگر صدقه جمع شده را با رضايت خودم به كسى قرض دهم تا مشكل طرف مقابل حل شود و بعد از حل مشكل به من برگرداند و براى صدقه استفاده كنم، حكم آن چيست؟ ✅ اگر مبلغ صدقه از خودتان بوده و جمع كرده‌ايد و هنوز به فقير نداده‌ايد، از ملك شما خارج نشده و اختيار آن دست خود شماست مگر اينكه در صندوق كميته امداد ريخته باشيد. ❓‪وظیفه انسان در برابر گدایانی که در برابر دیگران دست دراز می‏کنند و زندگی خود را با گدایی اداره می‏نمایند و چهره جامعه اسلامی را مشّوه جلوه می‏دهند، به‌خصوص بعد از اقدام دولت اسلامی به جمع آوری آنان، چیست؟ آیا کمک به آنان جایز است؟ ✅ سعی کنيد صدقات را به فقرايی که متديّن و عفيف هستند بدهيد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#نگین_پادشاهی»        روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٢ ✍️ مناسبت روز: بیست و چهارم ماه ذی‌الحجه، برابر با روز بزرگ مباهله در سال نهم هجری قمری است که انشاالله در روز آینده درباره این ماجرا و نزول آیه ۶١ سوره آل‌عمران به عنوان سند حقانیت عقاید شیعه و افضلیت حضرت امیر (ع) بر تمامی امت پیامبر (ص) با شما سخن خواهیم گفت؛ اما مورخین آورده‌اند که دقیقاً یک سال بعد از ماجرای مباهله، در همین روز در تاریخ اسلام، اتفاق مهم و سرنوشت ساز دیگری نیز افتاده است و در پی آن، حضرت علی (ع) انگشتری خود را در بین نماز به سائلی بخشیدند و خداوند به پاس این کار به ظاهر کوچک، آیه (ولایت) ۵۵ سوره مائده را بر پیامبر اعظم (ص) نازل نمود و به روشنی، پرده از مسئله‌ی بسیار بزرگ ولایت و جانشینی بعد از حضرت رسول (ص) برداشت؛ لذا سخن امروز را به این موضوع مهم خاتم‌بخشی حضرت امیر (ع) اختصاص می‌دهیم؛ راویان و مفسران بسیاری از شیعه و اهل‌سنت چنین روایت کرده‌اند که در چنین روزی «سائلی به مسجد حضرت رسول (ص) وارد شد و از مردم تقاضای کمک نمود، امّا هر چه درخواست کرد، کسی به او کمکی نکرد و او مأیوس رو به آسمان کرد و گفت: خدایا! من به مسجد پیامبرت آمدم و از مردم تقاضای کمک کردم، امّا کسی به من کمک نکرد! در این حال، امیرمؤمنان (ع) که در حال رکوع نماز بودند به دست خود اشاره فرمودند و سائل، انگشتری حضرت را از دستشان بیرون آورد و (و با خوشحالی) از مسجد خارج شد...» (مجمع البیان، ج ٣، ص ٣٢۵ و تفسیر المیزان، ج ۶، ص ٢٣ و...) «شیخ صدوق» این ماجرا را در «امالی» خود از قول امام محمد باقر (ع) چنین روایت نموده است: «گروهی از یهودیان که مسلمان شده بودند به خدمت پیامبر (ص) آمدند و عرضه داشتند: ای رسول خدا! حضرت موسی (ع)، یوشع بن نون (ع) را وصی خود قرار داد، پس وصی و جانشین شما کیست؟ در این هنگام، آیه ۵۵ سوره مائده نازل شد: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»: «ولیّ شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند، همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می دهند»؛ سپس با دستور پیامبر (ص) همه به همراه حضرت به مسجد رفتند؛ سائلی را دیدند (که با خوشحالی) از درب مسجد در حال خارج شدن است؛ پس رسول خدا به وی فرمودند: کسی در مسجد به تو چیزی داده است؟ او انگشتری امیرالمؤمنین (ع) را نشان داد و گفت: آن مردی که در حال نماز است، این را به من داد؛ حضرت فرمودند: وقتی این انگشتر را به تو داد، در چه حالتی بود؟ مرد گدا گفت: در حال رکوع؛ این جا بود که رسول خدا «تکبیر» گفتند، و مسلمانان حاضر در مسجد نیز تکبیر گفتند؛ و در این هنگام، پیامبر فرمودند: «ای مردم، بدانید که پس از من، علی‌بن‌ابیطالب (ع) ولی شما است» (الأمالی، ص ١٢۴؛ تفسیر نورالثقلین، ج ١، ص ۶۴٧ و ...) ابن شهر آشوب در ادامه این روایت آورده که: در این هنگام، خداوند متعال نزد فرشتگان، به حضرت علی (ع)، فخر و مباهات کرده و فرمود: «فرشتگانم! آیا به بنده‌ام نگاه نمی‌کنید که چگونه بدنش در عبادت و قلبش در اختیار من است و در همان حال، برای خشنودی من با مال خود انفاق می‌کند و صدقه می‌دهد؟ شما را شاهد می‌گیرم که من از او و فرزندانش راضی هستم» (مناقب ابن شهر آشوب، ج٣، ص۴) ✍️ نکته قابل توجه در این موضوع آن است که تقریباً تمامی مفسران شیعه و سنی بر این موضوع اتفاق نظر دارند که مصداق این آیه و تنها کسی که انگشتری خود را در حال رکوع به سائل داده، حضرت علی (ع) بوده‌اند؛ (مناقب ابن شهر آشوب، ج ٣، ص ٣) و بر همین اساس شیعیان به این آیه برای اثبات ولایت و خلافت حضرت امیرالمؤمنین (ع) استناد نموده‌اند؛ ولی متأسفانه در تفسیر این آیه نیز مفسرین و علمای اهل‌سنت مانند «حدیث غدیر» در معنای کلمه «ولیّ» تشکیک کرده و آن را به معنای «دوستی» یا «نُصرت» دانسته‌اند؛ اما علمای شیعه، کلمه «ولیّ» را مشتق از «ولایت» و به‌معنای «سرپرست» و «صاحب اختیار» دانسته‌ و آورده‌اند که «دوستی» حكمی عمومى در اسلام است و فقط مخصوص كسانى نیست که در حال ركوع، زکات می‌دهند، لذا در دین مبین اسلام همه مسلمانان بايد يكديگر را دوست داشته و همدیگر را يارى كنند؛ در حالی که بر اساس نظر مفسرین شیعه و سنی، شأن نزول این آیه، در رابطه با شخص حضرت علی (ع) است و خداوند ولایت ایشان را در رديف ولايت پیامبر (ص) و خودش قرار داده، پس قطعاً «ولیّ» در این آیه به‌معنای ولایت و سرپرستی است، نه دوستی و یاری! و این آیه یکی از مهمترین دلایل قرآنی، ولایت امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) است. [تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۲۳] ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز نزول سوره "هل اتی" در شأن امیرالمؤمنین (ع) و خانواده ایشان موضوع: #احکام_صدقه ۴ ❓‪آیا دادن صدقات به گدایانی که درب منازل را می‏زنند یا در خیابان‌ها می‏نشینند جایز است یا اینکه بهتر است به یتیمان و مساکین داده شود و یا با ریختن آنها در صندوق صدقات در اختیار کمیته امداد قرار گیرد؟ ✅ صدقات مستحبی بهتر است به فقير عفيف و متديّن داده شود و همچنين گذاشتن آن در اختيار کميته امداد هرچند با ريختن در صندوق صدقات هم باشد اشکال ندارد؛ ولی صدقات واجب بايد توسط خود شخص و يا به وسيله وکيل او به فقرايی که مستحق هستند، داده شود ولی در صورتی که انسان بداند که مسئولين کميته امداد، پول‌های صندوق‏ها را جمع آوری کرده و به فقرای مستحق می‏دهند، ريختن آن نیز در صندوق‏های صدقات اشکال ندارد. ❓آيا دادن صدقه مستحبى به سيّد جايز است؟ ✅ مانع ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکوه_ايثار»        روز جمعه، ١۴٠٢/٠۴/٢٣ ✍️ مناسبت روز: ٢۵ ذی‌الحجه سالروز نزول #سوره_هل_اتی (#انسان - #دهر) می‌باشد که بنا بر روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، در ستایش از حضرت فاطمه (س) و امیرالمؤمنین (ع) نازل شده که به سبب انجام نذرشان، روزه گرفتند و هنگام افطار، غذای ساده خویش را برای رضای خدا به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند؛ همچنین این روز در تقویم به عنوان «روز خانواده و تکریم از بازنشستگان» نامگذاری شده است، لذا ضمن گرامیداشت این روز فرخنده، سخن امروز را با عنوان «شکوه ايثار» آغاز می‌نمائیم؛ شیخ صدوق (ره) در کتاب «امالی» از قول امام باقر (ع) نقل می‌کند که: «روزی امام حسن و امام حسین (ع) در دوران طفولیت، به شدت بیمار شدند؛ پیامبر اکرم (ص) به همراه تنی چند از اصحاب به عیادت آنان رفتند و به حضرت علی (ع) پیشنهاد نمودند تا برای شفای آن دو بزرگوار، نذر کرده و روزه بگیرند؛ پس امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و فضه نذر کردند که اگر آنها بهبودی یافتند به شکرانه آن، برای خدا، سه روز روزه بگیرند، و حسن و حسین نیز آن را شنیدند و گفتند: اى پدر، براى خدا در گردن ما نیز همان باشد که شما فرمودید؛ پس خداوند شافی، آنها را شفا داد، و همگی آنان برای ادای نذرشان، سه روز، روزه گرفتند؛ اما در هنگام افطار، مقدار نان و غذایی را که برای افطاری تهیه کرده بودند، به فقیر و یتیم و اسیری که به در خانه آنها آمدند، بخشیدند و به این ترتیب روزه خود را با آب افطار نمودند؛ در صبح روز چهارم، رسول خدا (ص)، بر آنها وارد شدند و حضرت امیر (ع)، فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع) را در آن حال دیدند؛ که ناگاه فرشته وحی الهی، حضرت جبرئيل (ع) نازل شد و به پیامبر گرامی اسلام (ص) به خاطر داشتن چنین خاندان ایثارگر و با گذشتی تبریک گفت و سپس در ستایش اهل‌بیت رسول خدا، ٢٢ آیه اول سوره‌ی انسان را بر حضرت نازل نمود که در بخشی از آن آمده: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا🔹إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا»: «آنانکه، در راه دوستی خدا طعام (خود) را به فقیر و یتیم و اسیر می‌دهند، (و می گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی طلبیم» سپس خداوند برای اهل‌بیت فداکار پیامبر(ص) غذایی از آسمان فرو فرستاد که تا هفت روز از آن تناول می‌کردند؛ و بدین گونه خداوند سبحان از امیرالمؤمنین (ع) و خانواده بی‌نظیر حضرت، تقدیر وتکریم نمود و قلب پیامبر (ص) را تسلی بخشید.» (امالی شیخ صدوق، ص ١۵۵؛ بحارالانوار، ج ٣۵، ص ٢٣٧؛ و مناقب، ج ٢، ص ١٢۴ و...) ✍️ لازم به ذکر است که این حدیث به صورت‌های مختلف در کتب معتبر شیعه و اهل‌سنت ذکر شده و علاوه بر تصدیق علمای شیعیان، مورد تأیید و تصدیق پیشوایان بزرگ علمی اهل‌سنت می‌باشد و همه اتفاق نظر دارند که سوره انسان، در فضیلت امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت ایشان نازل شده است؛ لذا بی‌شک این ماجرا، یکی دیگر از دلایل افضلیت حضرت امیر (ع) بر تمامی امت پیامبر (ص) است؛ 👈 در پایان، دقت در این نکته درس آموز نیز خالی از لطف نیست که «فضه» خادمه حضرت زهرا (س) نیز با تبعیت از اهل بیت(ع) در این فضیلت بزرگ، همراه و شریک آنان بوده، لذا مسلماً ما نیز با الگوگیری و تأسی و تبعیت از سیره‌ی گفتاری و رفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) می‌توانیم به مقام والای شیعه بودن و همراهی با اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) برسیم، و مصداق کلام حضرت رسول (ص) شویم، آنجا که دست بر شانه امیرالمؤمنین (ع) گذاشته و فرمودند: «هذا و شیعته هم الفائزون»: «این [مرد] و شیعیان او از رستگارانند» (بحار الانوار، ج١۵، ص١٧٨) https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 «گلبرگ احکام» مناسبت: «ایام خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) و نزول آیه ولایت در شأن آن امام همام، و ایراد برخی شبهات توسط نواصب و دشمنان اهل‌بیت (ع)» موضوع: «احکام نواصب» ❓ناصبی به چه کسی می‌گویند و حکم شرعی او چیست؟ ✅ ناصِبی کسی است که با حضرت علی (ع) یا یکی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) دشمنی داشته و دشمنی خود با آنان را آشکار کند؛ همچنین انکار علنی فضایل اهل بیت (ع) ، لعن و سب ائمه اطهار، و نیز دشمنی علنی با شیعیان آنها از مصادیق ناصبی‌گری دانسته شده است؛ ✅ از نظر فقهای شیعه، «نواصب» نجس و در حکم کفار هستند؛ از این‌رو خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، پرداخت صدقه به آنها و ازدواج با آنان جایز نیست و از مسلمانان ارث نمی‌برند؛ ✍️ بدیهی است از آنجا که عزیزان اهل سنت، مُحِب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هستند، ناصبی محسوب نمی‌شوند. 📚 من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸؛ جواهر الکلام، ج۶، ص۶۴. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مباهله، #سند_حقانیت_شیعه»        روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢۴ ✍️ مناسبت روز: در دو روز گذشته از خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) و نزول آیه ولایت؛ و همچنین ایثار آن حضرت و همسر گرامیشان و نزول سوره دهر در شأن و منزلت آن حضرات سخن گفتیم، و امروز نیز از یکی دیگر از دلایل افضلیت امیرالمؤمنین (ع) که در روز بیست و چهارم ذی‌الحجه به وقوع پیوسته و در تاریخ به عنوان «مباهله» ثبت گردیده، سخن خواهیم گفت؛ «مُباهله» به معنای درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است که بین دو طرفی رخ می‌دهد که هر دو ادعای بر حق بودن دارند که در تاریخ اسلام آمده که رسول خدا (ص) پس از نامه‌نگاری و دعوت مسیحیانِ نجران به اسلام و مناظره با آنها و متأسّفانه ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد «مباهله» دادند و مسیحیان نیز پذیرفتند؛ اما در روز موعود، «ابوحارثه» بزرگ مسیحیان نجران با دیدن چهره نورانی پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و حسنین (ع)، از این کار منصرف شد و خطاب به مسیحیان گفت: «من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از جای خود بركَنَد، هر آینه کنده خواهد شد؛ پس مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و حتی یک مسیحی بر روی زمین باقی نخواهد ماند!» سپس «ابوحارثه» نزد پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت: «ای ابوالقاسم، از مباهله با ما درگذر و با ما مصالحه کن بر چیزی که قدرت ادای آن را داشته باشیم»؛ پس، حضرت پیشنهاد او را پذیرفتند و به وسیله امیرالمؤمنین (ع) با ایشان مصالحه نمودند که هر سال، دو هزار حلّه (لباس نو) بدهند که قیمت هر حلّه، چهل درهم باشد، و همچنین اگر جنگی با یمن روی دهد، سی زره، سی نیزه و سی اسب را به مسلمانان، عاریه دهند، و بالاخره پس از نوشته‌شدن صلحنامه، آنها برگشتند و رسول خدا (ص) فرمودند: «سوگند به آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با ما مباهله می‌کردند هر آینه همگی به میمون و خوک مسخ می‌شدند و هر آینه تمام این وادی برایشان آتش می‌شد و می‌سوختند و حق تعالی جمیع اهل نجران را نابود می‌کرد و حتی پرنده‌ای بر سر درختانشان باقی نمی‌ماند و همه نصاری پیش از اتمام سال می‌مردند» [مفید، الارشاد، ج۱، ص۱۶۶-۱۷۱] ✍️ بنابر اعتقادات شیعیان، جریان مباهله علاوه بر این‌که نشانگر حقانیت رسول خدا و دین مبین اسلام است، بر افضلیت همراهان پیامبر (ص) در این ماجرا دلالت می‌کند؛ و حضرت علی(ع) که بر اساس آیه مباهله، به منزله‌ی «نَفْس و جان پیامبر خدا» معرفی شدند، افضل بر تمام امت آن حضرت هستند؛ چنانچه خدا می‌فرماید: «فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ»: «(ای پیامبر) پس هر كه با تو، بعد از (وحی) علم و دانشى كه به تو رسيده است، درباره او (حضرت عيسى ع) به ستيز و محاجّه برخيزد (و از قبول حقّ شانه خالى كند) بگو: بيائيد پسرانمان وپسرانتان، وزنانمان وزنانتان، وخودمان را (كسى كه به منزله خودمان است) وخودتان را بخوانيم، سپس (به درگاه خدا) مباهله و زارى كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» (آل‌عمران/۶١) ماجرای این واقعه عظیم و نزول آیه مباهله در شأن اهل‌بیت (ع) علاوه بر کتب شیعه، در منابع معتبر اهل سنت آمده، چنانچه در کتاب «احقاق الحق» حدود شصت منبع از منابع اهل سنت ذکر شده که در آنها بر این واقعه تصریح گردیده و «قاضی نورالله شوشتری (ره)» می‌گوید، این موضوع که «انفسنا» اشاره به امیرالمؤمنین (ع) دارد، مورد اجماع مفسرین شیعه و سنی است‌؛ [إحقاق الحق، ص۴۶-۷۲]؛ همچنین علامه مجلسی (ره) احادیث دلالت کننده بر این‌که آیه مباهله در شأن آل‌عبا (اهل‌بیت) نازل شده را متواتر دانسته است؛ [حق الیقین، ج‏۱، ص۶۷] ✍️ در پایان سخن امروز، بر اساس تفسیر آیه مباهله به چند نکته مهم اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ سندی بر حقانیت رسالت پیامبر اکرم (ص) و دین مبین اسلام؛ 2️⃣ سند حقانیت شیعه و أفضلیت حضرت علی (ع) بر تمام امت، چراکه ایشان، بر اساس کلام الهی، نَفس و جان رسول خدا (ص) هستند: «أَنفسنا»؛ 3️⃣ سندی بر عظمت مقام اهل بیت (ع)، و مستجاب‌الدعوه بودن آنها؛ 4️⃣ آخرین برگ برنده و سلاح مؤمن، دعاست: «فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ»؛ 5️⃣ در مجالس دعا، كودكان را نيز با خود ببريم، چراکه دعای آنها مؤثر است؛ «أبنائنا» 6️⃣ در دعا، کیفیت و حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد افراد؛ چنانچه گروه مباهله کننده تنها پنج نفر بودند؛ 7️⃣ در نگاه اسلام، زن و مرد در کنار همدیگر مؤثرند. https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 #گلبرگ_احکام مناسبت: «ایام خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) و نزول آیه ولایت در شأن آن امام همام، و ایراد برخی شبهات توسط نواصب و دشمنان اهل‌بیت (ع)» موضوع: «#احکام_نواصب» ✅ در روز گذشته عرض شد که از نظر فقهای شیعه، «نواصب» که آشکارا با امیرالمؤمنین و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و شیعیان ایشان دشمنی می‌کنند، نجس و در حکم کفّارند؛ ✅ و امروز نیز به برخی از احکام نواصب می‌پردازیم: ⬅️ خوردن حيوان ذبح شده توسط آنان جایز نیست؛ [طوسی، تهذیب الاحکام، ج۹، ص۷۱] ⬅️ ازدواج با آنان جایز نیست؛ [من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸] ⬅️ خواندن نماز میت بر آنان جایز نیست؛ [المهذب، ج۱، ص۱۲۹] ⬅️ اقتدا در نماز به ناصبی جایز نیست؛ [طوسی،النهایه، ص۱۱۲] ⬅️ نیابت از ناصبی در حج، جایز نیست؛ [المعتبر، ج۲، ص۷۶۶] ⬅️ ناصبی از مسلمان ارث نمی‌برد؛ [بهجت، جامع المسائل، ج۶، ص۱۵۶] ⬅️ صدقه دادن به نواصب جایز نیست؛ [امام خمینی، رسالة النجاة، ص۳۰۹] ⬅️ کفاره دادن به نواصب‌ جایز نیست؛ [طوسی، النهایه، ص۵۷۰] ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#قضاوت_با_شما»        روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢۵ ✍️ مناسبت روز: در چند روز گذشته از افضلیت حضرت امیرالمؤمنین (ع) بر تمامی امت پیامبر (ص)، و ماجرای خاتم بخشی حضرت در مسجد، و نزول آیه ولایت، و همچنین تأیید و تأکید علماء و مفسرین شیعه و سنی بر صحت این موضوع سخن گفتیم؛ اما متأسفانه در این ایام، برخی از نواصب و دشمنان اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در شبکه‌های ماهواره‌ای و در فضای مجازی و حقیقی برای فرار از اقرار به افضلیت حضرت امیر (ع) ، شبهاتی را در این زمینه ایراد نموده‌اند که البته این شبهات تازگی ندارد و در طول تاریخ توسط افراد متعصب دیگری مانند «فخر رازی» نیز مطرح شده است که دراین مجال کوتاه به دو شبهه‌ی مهم در این زمینه پاسخ می‌دهیم: ✍️ «شبهه اول»: ❓در روایات آمده که حضرت علی(ع) در حال نماز، چنان غرق در مناجات پروردگار می‌شدند که پیکان تیر را از پایشان بیرون می‌آوردند و متوجه نمی‌شدند؛ حال چگونه ممکن است صدای سائلی را شنیده و از یاد خدا در نماز، غافل شده باشند و به او صدقه داده باشند؟ ✅ پاسخ: 1️⃣ اولاً آنها که این ایراد را وارد کرده‌اند از این نکته غفلت نموده‌اند که شنیدن صدای سائل و صدقه دادن به او، پرداختن و توجه به غیر خدا نیست؛ بلکه توجه به عین دستور الهی است؛ لذا حضرت علی (ع) در حال نماز از خود و غیر خدا بیگانه بودند، نه از خدا و دستورات او؛ و به تعبیر روشن‌تر، پرداختن زکات در نماز، انجام عبادت در ضمن عبادت است که نه تنها با روح عبادت سازگار است، بلکه باعث تعالی آن می‌گردد. 2️⃣ ثانیاً معنی غرق شدن در توجه به خدا در نماز این نیست که انسان، از خود بی‌اختیار شود و احساس و فهم و ادراک خود را از دست بدهد؛ بلکه به این معناست که با اراده خویش، توجه خود را از آن چه در راه خدا و برای خدا نیست برگیرد؛ چنانچه وقتی تیر را در حال نماز از پای حضرت خارج ساختند، حضرت، مسلماً متوجه خروج تیر و درد حاصل از آن بوده‌اند، ولی با ارتباط معنوی با مبدأ هستی، آنچنان لذتی از عبادت می‌بردند که فوق درد حاصل از تیر بوده، لذا به راحتی درد را تحمل نموده‌اند. ✍️ «شبهه دوم»: ❓فخر رازی و برخی دیگر از متعصبین گفته‌اند که اشاره حضرت علی (ع) به سائل، برای این که انگشتر حضرت را بیرون بیاورد، مصداق «فعل کثیر» است و با صحت نماز، منافات دارد و آن را باطل می‌نماید! ✅ پاسخ: 1️⃣ اولاً باید بدانیم طبق فقه شیعه و مذاهب اهل‌سنت در نماز، کارهایی جایز است که به مراتب از این اشاره کوچک با دست، بسیار بیشتر است و در عین حال ضرری به نماز نمی‌رساند؛ اعمالی مانند کشتن مار و عقرب و یا برداشتن و گذاشتن کودک و یا حتی شیردادن بچه شیرخواره که فقها، هیچ یک را جزء «فعل کثیر» ندانسته‌اند؛ پس چگونه یک اشاره کوچک با دست، منافات با نماز داشته و فعل کثیر محسوب می‌گردد! 2️⃣ ثانیاً کسانی که این شبهه را وارد کرده‌اند ظاهراً فراموش کرده‌اند که طبق روایات، آن نمازی که حضرت علی (ع) در آن، انگشتری به فقیر داده‌اند، نماز مستحبی بوده نه واجب! و در نمازهای مستحبی، طبق نظر تمامی فقهای مذاهب اسلامی، «استقبال و استقرار» شرط نیست؛ یعنی کسی که می‌خواهد نماز مستحبی به جا آورد، لازم نیست در یک محل به طور کامل، استقرار داشته باشد و حتی لازم نیست که حتماً رو به قبله باشد؛ لذا می‌توان نماز مستحبی را در حال حرکت و راه رفتن، به‌جا آورد و برای رکوع و سجود هم با اشاره به طرف پایین، رکوع و سجود انجام داد؛ بر این اساس مسلماً در نماز مستحبی حرکت دادن دست و توجه به عبادت دیگری مانند دادن صدقه، هیچ ضرری به نماز نمی‌رساند. ✍️ در پایان توجه به این نکته نیز ضروری است که این افراد مغرض فراموش کرده‌اند یا از روی بغضشان به امیرالمؤمنین (ع)، خود را به فراموشی زده‌اند که خداوند متعال در آیه ولایت (مائده/۵۵) از این حرکت حضرت امیر (ع)، تکریم و تمجید نموده، و زکات و صدقه دادن در حال رکوع نماز را نه تنها منافی حضور قلب، و فعل کثیر ندانسته، بلکه از امتیازات و فضایل بزرگی دانسته که حضرت علی (ع) به واسطه انجام آن در مقام ولایت، پس از حضرت حق و رسول خدا قرار گرفته‌اند. 💠 قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام پایانی ماه ذی‌الحجه و آغاز ماه محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا سیاه پوش کردن مسجد و پوشیدن لباس مشکی در مراسم عزاداری کراهت دارد؟ ✅ سیاهپوش کردن مساجد و پوشیدن لباس مشکی در ایام عزاداری خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) به منظور تعظیم شعائر الهی و اظهار حزن و اندوه موجب ترتب ثواب الهی است؛ و در هر صورت کراهت پوشیدن لباس سیاه در غیر نماز ثابت نیست.  ❓آیا به راه انداختن دسته‌جات عزاداری در معابر عمومی که گاهی اوقات باعث اذیت و بسته شدن راه برای عابرین و وسائل نقلیه می‌شود، اشکال دارد؟ ✅ به راه انداختن دسته‌های عزاداری برای سیدالشهداء و اصحاب ایشان (علیهم السلام) و شرکت در امثال این مراسم، امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند؛ ولی باید از هر عملی که باعث اذیّت دیگران می‌شود، و یا فی نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز کرد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: #صلح_حسنی و #قیام_حسینی دو روی یک سکه         روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢۶ ✍️ مناسبت روز: در روزهای پایانی ماه ذی‌الحجه و آغاز ایام #محرم‌الحرام قرار داریم، لذا از امروز سخن خود را به قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و برخی از سؤالات و شبهات در این زمینه اختصاص می‌دهیم؛ هرگاه موضوع «قیام حسینی» مطرح می‌شود، برخی از مغرضین و همچنین غافلین، بلافاصله آن را در تقابل با «صلح حسنی» قرار می‌دهند؛ لذا یکی از سؤالات پرتکرار در این ایام، این است که چرا امام حسین(ع) راه امام حسن(ع) را نرفتند و با بنی‌امیه صلح نکردند؟ ✅ برای جوابگویی به این سؤال، ابتدا می‌بایست حرکت و رویکرد امام حسن (ع) را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم؛ در تاریخ آمده که پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع)، امام حسن مجتبى (ع) بر منبر رفتند و خطبه‌ای غراء ایراد فرمودند و سپس مردم با ایشان به عنوان امام و خلیفه مسلمین بیعت کردند؛ از فرداى آن روز امام، کارگزاران وحکّام خود را در ولایات منصوب نمودند و جاسوسى را که از طرف معاویه وارد کوفه شده بود، دستگیر کرده و گردن زدند؛ و به ابن عباس، حاکم خود در بصره نوشتند تا جاسوس دیگرى را که در بصره دستگیر کرده را گردن بزنند؛ و به دنبال آن نامه‌اى با لحن تند به معاویه نوشتند که جاسوس مى‌فرستى و مکر و حیله می‌کنى؟! از قرار معلوم گویا قصد جنگ دارى؛ اگر چنین است، بدان که من آماده‌ام؛ (ارشاد، ج٢، ص۵) این مکاتبات ادامه داشت تا زمانی که به امام حسن (ع) خبر دادند معاویه لشکر فراوانى آماده کرده و به عراق گسیل داشته است؛ پس حضرت به منبر رفتند و مردم را براى مقابله با معاویه ترغیب کردند و پس از مهیا نمودن لشگری بزرگ از کوفه خارج شده و در نخیله اردو زدند و اولین گروه را براى مقابله با لشکر معاویه فرستادند؛ اما معاویه ملعون که می‌دانست در جنگ روبرو مانند جنگ صفین شکست خواهد خورد، باز هم متوسل به تزویر شد، و با دادن رشوه‌های کلان، و وعده و وعيد به فرماندهان لشگر حضرت، و همچنین اعلام جایزه بزرگ دویست هزار درهمی به همراه ازواج یکى از دخترانش برای قتل امام حسن (ع)، مردم سست عنصر کوفی را فریب داد؛ به‌گونه‌ای که طولى نکشید که به امام خبر دادند که فرماندهان لشکریان پیشتاز حضرت به معاویه پیوسته و شیرازه لشکر را متلاشی نموده‌اند؛ و حتى برخی از آنها به معاویه پیام داد‌ه‌اند: که در صورت تمایل، حاضرند امام حسن (ع) را دست بسته تحویل او دهند؛ لذا حضرت مجتبی (ع) ضمن خطبه‌ای خطاب به لشکریانشان فرمودند: «وای بر شما! سوگند به خدا‍! معاویه به وعده‌هایی که برای کشتن من به شما داده است عمل نمی‌کند و اگر من تسلیم او گردم، هرگز اجازه نمی‌دهد بر اساس دین جدم رفتار نمائید» (بحارالأنوار، ج۴۴، ص٣٣) ✍️ بر این اساس امام حسن (ع) ابتدا در برابر بنی‌امیه قیام کردند اما به دلایلی که برخی از آنها در تاریخ آمده، مجبور به پذیرش صلح‌ با معاویه شدند؛ که در این مجال به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ خستگی زیاد کوفیان از جنگ‌ها طولانی و پی‌درپی قبلى، از جمله جمل، صفین و نهروان، و نداشتن آمادگى روحى لازم براى مبارزه‌ مجدد با شامیان؛ 2️⃣ حیله‌گرى و تزویر معاویه و خیانت عناصر سست عنصر در لشگر امام تا جایی که حتی حضرت را ترور و زخمی نمودند؛ 3️⃣ حفظ انسجام امت اسلامی در برابر خطرات بیرونى که جامعه اسلامى آن زمان را تهدید مى‌کرد؛ 4️⃣ آشکار نمودن چهره دروغین و مکار معاویه که خود را به عنوان «خال المؤمنين» و ادامه دهنده راه کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) معرفی کرده بود؛ 5️⃣ حفظ اصل اسلام و ممانعت از خاموش شدن چراغ مکتب اهل‌بیت (ع)؛ 6️⃣ حفظ جان شیعیان باقیمانده؛ و البته دانستن این نکته نیز ضروری است که امام حسین (ع) در تمامی مراحل صلحِ حسنی، همراه و پیرو ولیّ زمان خود بودند و در این صلح‌نامه، از برادر گرامیشان کاملاً تبعیت نمودند و حتی پس از شهادت امام حسن (ع) نیز به مدت ١٠ سال در زمان زنده بودن معاویه و عدم تغییر شرایط همچنان از قیام خودداری نمودند؛ ✍️ «لذا با اندک تأمل در تاریخ و بررسی شرایط ویژه دو برهه‌ی زمانی، به‌راحتی می‌توان دریافت که اگر امام حسین (ع) به جای امام حسن (ع) بودند، قطعاً با معاویه صلح می‌کردند؛ و اگر امام حسن (ع) نیز در موقعیت برادر گرامیشان بودند، حتماً در برابر یزید قیام می‌کردند و بین نظر این دو امام همام در باب صلح و قیام هیچ اختلافی وجود نداشته و اصلاً اگر صلحِ حسنی انجام نمی‌شد و ماهیّت واقعی معاویه و منافقینِ اُمَوی‌، برای مسلمانان آشکار نمی‌گردید، قیام حسینی از نظر مردم، قیام موجّهی نبود و هرگز اهداف بزرگ آن محقق نمی‌گردید.» (برگرفته از کتاب صلح امام حسن (ع)، ترجمه رهبر فرزانه انقلاب) https://eitaa.com/ROOZBARG