🎥#ویژه_ببینیم 🔻مشکات با هدف تبیین جایگاه زن 🔶مشکات با هدف تبیین جایگاه زن و ارائه یک الگو از دختران فعال دانشجوی بسیجی متولد شد. 🔸گزیده ای از ارائه سرکار خانم نورزاد در نشست جریان شناسی وضعیت زنان در غرب در سازمان بسیج دانشجویی کشور

نماهنگ دوای دردم 👌یه کار دلبرانه از جوانان هیئت ابناءالحسن (ع) شهرستان میبد 🎙با صدای علیرضا خلیلی یخدانی 🦋🦋🦋🦋🦋 🍃؛ 🌸🍃؛

کانالی که اعضایش هیچ وقت ازش لفت ندادن

🟢 کسی که دوست داره به امام زمانش نزدیک بشه ... 🍃اللهم عجل لولیک الفرج..🍃 #امام_زمان ♥️

پنج شنبه است و دلم برای آنهایی که دیگر ندارمشان تنگ است 😭

🗣 افشاگری‌کاربر افغان: 👈💷پیشنهاد پول از سوی یک افسر سایبری امریکایی در قبال نفرت پراکنی علیه ایران! 👨‍✈️این افسر در پروفایلش خود را امریکایی-یهودی معرفی کرده! 🚨باید بپذیریم که انواع پروژه‌های نفرت‌پراکنی علیه ملت‌ ایران از سوی برخی دستهای پنهان همواره به همین شکل هدایت شده‌است #دویست_دلاری 💬 Salar Seyf   ----------------------- ☑️

سخنرانی شهید حاج قاسم سلیمانی درباره امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

🔊 #سخنرانی استاد #رائفی‌‌‌‌‌_پور 📑 «ریشه‌های فرهنگ و تمدن ایرانی» 🗓 ۱۴۰۲/۶/۲۴ - مشهد

🔺مهدی الفتی در پرش خرک با کسب امتیاز ۱۴.۷۸۳ توانست مدال نقرۀ بازی‌های آسیایی هانگژو را کسب و تاریخ‌سازی کند.

مردود بودن قول قتل خلیفه دوم در روز نهم ربیع الاول  این موضوع  به غلط  در میان مردم مشهور گشته که سالروز قتل عمر، نهم ربیع الاول است، نیز بدون مستند و دلیل معتبر است. زیرا طبق منابع تاریخی فریقین (شیعی و سنی) عمر بن خطاب در روز بیست و سوم ذی الحجه ترور شد. پس از سه روز درگذشت. بنابر این او در اواخر ذی الحجه درگذشته است.  و قتل او در ۹ ربیع الاول فاقد دلیل معتبر است. بسیاری از بزرگان شیعه براین اتفاق نظر دارند که تاریخ قتل خلیفه دوم ۲۶ یا ۲۹ ذی الحجة سال ۲۳ هـ .ق است. علی بن حسین مسعودی و یعقوبی ، دو تن از مورّخان بنام شیعه همچنین همه تاریخ نگاران اهل سنت بر همین عقیده بوده اند . (۱) شیخ مفید در کتاب « مسار الشیعه » آورده است: در روز بیست و ششم ذی الحجة سال ۲۳ هجری عمر بن خطاب مجروح گردید و در بیست و نهم ماه درگذشت.(۲) هم چنین شیخ ابراهیم بن علی کفعمی در کتابی معروف به مصباح آورده است: باید دانست که قتل خلیفه دوم در ۲۶ ذی الحجة سال ۲۳ هـ .ق واقع شده است . این مطلبی است که صاحبان کتاب های »، « « طبقات »، « مسار الشیعه »، و ....بر آن تصریح نموده اند، بلکه اجماع مورّخان شیعه و اهل تسنن نیز بر این است.(۳) اما شادمانی کردن و گرفتن جلسان شادی برای قتل عمربن خطاب( فارغ از این که در چه تاریخی روی داده باشد ) ، صحیح نیست: نه تنها در شرایط کنونی، بلکه در دوران ائمه معصومین نیز چنین مواردی که در سالروز قتل عمر برنامه و جلسه شادمانی برپا کنند، گزارش نشده است. شیعیان نیز چنین برنامه‌ای نداشته‌اند. چنانچه برخی از شیعیان و نزدیکان ائمه به ناسزاگویی به خلفا می‌پرداختند، اهل بیت با آنان برخورد می‌نمودند. همچنین این کار توسط مراجع بزرگ تقلید شیعه نهی شده و توهین به بزرگان اهل سنت را جایز نمی دانند . برگزاری این مراسم امروزه از طرف عده ای بعضا همراه با کارهای زشت همراه است که مطمئناً بر خلاف دین اسلام و توصیه ائمه اهل بیت (ع) است. در شرایط فعلی که اسلام بیش از همه زمان‌ها نیاز به اتحاد و انسجام مسلمانان دارد ، شایسته نسیت که ما شیعیان با برپایی چنین مراسمی دامنه اختلافات را گسترده‌تر و فاصلة میان مسلمانان را بیشتر نماییم. وحدت و انسجام اسلامی از برترین نعمت‌های خدادادی است، همان گونه که امیرالمؤمنین فرمود: خداوند بر این امت منت نهاده و بین آنها الفت و اتحاد ایجاد کرده که در سایة آن زندگی کنند . به کنف حمایت آن پناهنده شوند. این نعمتی است که احدی نمی‌تواند بهایی برایش بگذارد. زیرا از هر بهایی گران‌قدرتر و از هر چیز پر ارزشی با ارزش‌تر است.(۴) برپایی چنین جلساتی با هر عنوان، آتش دشمنی اهل سنت را برمی‌افروزد. آنان را نیز به مقابله به مثل و توهین و هتک حرمت به مقدسات شیعه و احیاناً تعرض به جان شیعیان وا می‌دارد که این قطعاً مورد رضایت امام زمان نیست. نتیجه اینکه به انصاف و وجدان در دو مقدمه یاد شده باید نگریست که آیا در روز نهم ربیع الاول باید بر امری مشکوک و مورد تردید عمل نمود یا آنچه مورد اتفاق و اتحاد مذاهب است و پرچم زیبای اتحاد اسلامی را سرفرازتر می نماید؟ منابع : ۱-مروج الذهب و معادن الجوهر،علی بن حسین مسعودی‏، ج ۲، ص ۳۲۱؛ تاریخ یعقوبی، یعقوبی(متوفی ۲۸۴)، ج ۲ ۲، ص ۱۵۹؛ الطبقات الکبری‏، ابن سعد کاتب واقدی‏، ج ۳، ص ۲۵۸، ناشر: دار الکتب العلمیة، مکان نشر: بیروت‏، سال چاپ: ۱۴۱۸، نوبت چاپ: دوم‏ ؛ تاریخ مدینه، ابن شَبّه نمیری(متوفی ۲۶۲)، ج ۳، ص ۸۹۵ و۹۴۳ ؛ تاریخ خلیفه بن خیاط، خلیفه بن خیاط عصفری(متوفی ۲۴۰)، ص ۱۰۹؛ أخبار الطِوال، ابوحنیفه دینوری(متوفی ۲۸۲)، ص ۱۳۹؛ تاریخ کبیر، بخاری(متوفی ۲۵۶)، ج ۶، ص ۱۳۸؛ المصنف، ابن أبی شیبه کوفی(متوفی ۲۳۵)، ج ۸، ص ۴۱ ؛ أخبار الطِوال، ابوحنیفه دینوری(متوفی ۲۸۲)، ص ۱۳۹؛ تاریخ طبری، طبری(متوفی ۳۱۰)، ج ۳، ص ۲۶۵؛ طبقات الکبری، محمد بن سعد(متوفی ۲۳۰)، ج ۳، ص ۳۶۴ ؛ أنساب‏الأشراف، بلاذری (متوفی ۲۷۹)، ج‏۱۰، ص۴۳۹ ؛  اُسدالغابه، ابن اثیر(متوفی ۶۳۰)، ج ۴، ص ۷۷ ؛ شرح نهج‌البلاغه، ابن أبی الحدید(متوفی ۶۵۶)، ج ۱۲، ص ۱۸۴ . ۲-مسار الشیعة (المجموعة)،الشیخ المفید، ص ۲۳ . ۳-. المصباح، کفعمی، ص۵۱۱. ۴.- نهج البلاغه خطبه ۱۹۲