🔺مبدأ‌شناسی (خداشناسی) در عرفان‌های کاذب ✍️آنچه در غالب #عرفان‌های_کاذب و نوظهور دیده می شود انکار خداست. این امر یا به صورت انکار وجود خدا و به شکل نادیده گرفتن اعتقاد به خدا یا حتی تفاسیر غلط از خدا،‌ دیده می‌شود. برای نمونه به برخی از این مکاتب اشاره می‌کنیم: خدا در عرفان #اوشو وجود خارجی ندارد، بلکه به فعلیت رسیدن توانایی‌ها و استعدادهای خود شخص است، اوشو بیان می‌دارد که: «روح، خود #خداوند است» «مردم به نزد من می‌آیند و می‌گویند ما آرزوی جست وجوی خداوند را داریم. من به آنها می‌گویم دراین باره با من صحبت نکنید. این مقوله را به بحث نکشید، هرگونه صحبتی درباره جست وجوی خدا بی‌فایده است. هیچ معنا و مفهومی در آنچه می‌گویند نیست.» 🔘«کلمه خدا فقط یک بهانه است. ابزاری است برای ابراز احساسات ما به کل. درواقع کل هستی خداست. کل،‌ الهی است و وقتی شما لبریز احساس الوهیت شوید، با کل هستی یکی خواهید شد. راه حل مشکل شما رسیدن به آن وحدت است ... هرگاه انسان به نقطه‌ای برسد که خودش را صددرصد خارج از ذهن ببیند، آن وقت انسان خدا شده است.» 💬«... خدای من حتی یک شخص نیست، بلکه یک حضور است. ... خدای من چیزی عینی، آنجا، نیست. خدای من همان ذهنیت است،‌ اینجا.» 🔸عرفان #اکنکار نیز هدف اصلی تمرین های معنوی خود را خداشناسی می‌داند اما خدای مورد نظر اکنکار با خدای #ادیان الهی متفاوت است. اینان بعضاً پافشاری می‌کنند که خدایی که ادیان الهی و حتی برخی از #ادیان_هندی مبلغ آن هستند، در اصل وجود ندارد. #پال_توئیچل از زبان ربازار تارز، رهبر معنوی خود، می‌گوید خدایی که ادیان به اصطلاح الهی مطرح می‌کنند وجود خارجی ندارد. ساخته خود آنان است. 📚منبع: مقاله «عرفان‌های کاذب در آیینه دین وحیانی»،‌ نوشته حسین تکمیلی @Feraghvaadyan