ارسالی از حجه الاسلام حاج آقای صفری💐 صد و سیزدهمین شعر انتظار (بعد ۸ ماه و ۱۹ روز در حالی که به کلی شعر صد و دوازدهمین از خاطرم رفته بوده با همان ردیف و قافیه عرض کرده ام): ای با بهاران هم نفس! مولیٰ بفریادم برس! خلقِ جهان را دادرس! مولیٰ بفریادم برس! ای آن که داری در جهان! لطف و کرم برانس و جان! از مرحمت در هر نفس، مولی بفریادم برس! ازبس عداوت دیده ام، بی بال و پر گردیده ام افتاده ام کنج قفس، مولی بفریادم برس! هرجا نهم پا در زمان، دارم فغان و الامان از ظلم و جور خار و خس، مولی بفریادم برس! ای نور چشم فاطمه! بر روی انس و جان همه بگشا در رحمت، سپس مولی بفریادم برس! ای دستیار ماسویٰ! دارم چو نی هردم نوا از کینه ی هر بوالهوس، مولی بفریادم بفرس! ای مونس جان و دلم! روزی که با آب و گلم رحمی ندارد هیچ کس، مولی بفریادم برس! ای رهبری که بارها، مشکل گشای کارها لطف توأم بوده ست و بس، مولی بفریادم برس! هنگام کوچ قافله است، برپایم از غم سلسله است بر خاسته بانگ جرس، مولی بفریادم برس! ای برگ و بارم را پناه! در زیر باران نگاه وقتی که می آید عسس، مولی بفریادم برس! در گلشنی پر افتخار، جای گلم روییده خار ای بابهاران هم نفس! مولی بفریادم برس! 🌹🌹🌹🌹🥀🥀🥀🥀