⭕️
#صداوسیما و
#گناه_نابخشودنی "
#مرجعیت‌بخشی " به
#بازیگران
🔻چرا بازیگران سینما و تلویزیون، به اندازه‌ای مرجعیت اجتماعی یافته‌اند که در بزنگاه‌های مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌های اساسی و بعضا تعیین کننده ایفا می‌کنند؟ آیا آنان شایستگی چنین جایگاهی را در جامعه دارند؟
🔻پیش از پاسخ به این سوال، باید در
#شخصیت_بازیگران دقیق شویم. بازیگر کیست؟
#بازیگر در واقع هنرمندی است که می‌تواند ذهن خود را در اختیار نویسنده و جوارح خود را در اختیار
#کارگردان بگذارد تا به دستور آنها بگوید و بجنبد. بازیگر به اختیار خود نه سخنی می‌تواند بگوید و نه حرکتی می‌تواند بکند.
اواخر سال ۱۳۹۷ اتفاقی افتاد که اشاره به آن، در لمس بیشتر این معنی به ما کمک می‌کند. وقتی
#خشایارالوند ، نویسنده
#سریال_پایختت چهره در نقاب خاک کشید، دیدیم که کل پروژه متوقف شد؛ نقی معمولی با رفتن خشایار الوند دچار مرگ مغزی شد و از
#سیروس_مقدم که مسئول تنظیم حرکات جوارح او بود نیز، کاری برای احیایش برنیامد. آقای مقدم حرف جالبی در تلویزیون زد و گفت من تجربه از دست دادن عوامل را در میانه کار دارم و پس از فوت خانم
#پوپک_گلدره ، بازیگر دیگری را جایگزین کردم. اما نویسنده را نمی‌توان جایگزین کرد و آقای مقدم هم نتوانست.
#نویسنده خالق همه شخصیت‌های فیلم و داستان فیلم است و جایگزین ندارد.
🔻حال پرسش اینجاست که چرا علاقه مردم به شخصیت نقی معمولی-که مخلوق ذهن خشایار الوند است- آقای
#محسن_تنابنده را تبدیل به
#سلبریتی می‌کند و او در مسائل گوناگون از موضع و جایگاه نقی معمولی اظهار نظر می‌کند؟ آیا او این حق را دارد؟ آیا تبدیل شدن بازیگران به صاحب‌نظران اجتماعی، سوء استفاده و سرقت شخصیت محبوبی نیست که نویسنده خلق کرده است؟
🔻پاسخ این سوالات البته روشن است. اما چه چیزی باعث شده است که بازیگران، به چنین جایگاهی در اجتماع برسند؟ به نظر می‌رسد مقصر اصلی در این سرقت شخصیتی،
#سیاست‌گذاران و
#تصمیم‌گیران #سازمان_صداوسیما هستند.
#سازمان_صدا_و_سیما به جای اینکه بیینده را از این وهم در بیاورد که آنچه دیده است، فیلم است و آنکه بازی می‌کند، در حال اجرای دستورات نویسنده و کارگردان است، در فضای خارج از فیلم بیشتر به وهم این همانی معمولی-تنابنده دامن می‌زند.
وقتی گاه و بیگاه، در برنامه‌های مناسبتی، بازیگر میهمان است ومجری از علائق و سلایقش تا نظراتش درباره مسائل گوناگون از او سوال می‌کند، روشن است که این بازیگر دچار
#توهم #صاحب‌نظر_بودن در امور گوناگون جامعه خواهد شد.
درباره
#خوانندگان محترم نیز مسئله همین است.
#حنجره خوبی دارند و توانسته‌اند مفهومی که شاعر می‌سراید و با وزنی که او ساخته، صدایی بسازند، اما گاه شخصیت شاعر را به سرقت می‌برند و چنان رفتار می‌کنند که گویی آنچه خوانده‌اند، سخن خود آنهاست.
🔻وقتی این توهم، هم در بازیگر و هم در مردم، ایجاد شد، بازیگران یا به استخدام سیاسی درمی‌آیند و در بزنگاه‌های سیاسی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، یا اینکه دوز این توهم در جامعه چنان بالا می‌زند که بازیگران
#سیاستمدار می‌شوند.
🔻این وضعیت متوهمانه، حاصل
#نگاه_تفرجگاهی به جای
#نگاه_دانشگاهی به صدا و سیماست. هدف صدا و سیما نباید
#سرگرم_کردن مردم و گذراندن وقت آنها باشد، بلکه هدف باید
#اعتلای_سواد و فهم و درک و آگاهی مردم باشد.
#سلبریتی‌پروری و
#مرجعیت‌بخشی به آنها، با این اهداف متعالی در تضاد و تناقض است.
🔻خوب است دوستان تصمیم‌گیر در صدا و سیما، اگر هم بنا دارند به جای دانشمندان و صاحب‌نظران، عوامل فیلم و سریال را به برنامه‌ها دعوت کرده و از علایق و سلایقشان سوال کنند، به جای بازیگران نویسندگان فیلم‌نامه‌ها، و به جای خوانندگان، شاعران را دعوت کنند تا درباره آنچه خلق کرده‌اند با مردم سخن بگویند.
📝
#سیدیاسرجبرائیلی
@Roznegaar
