این بمونه اینجا. از 1 اردیبهشت ماه !

🛶

از بی نظمی خوشم نمیاد و چقدر این موضوع توی زندگیم مشهوده!

کار به جایی رسیده که خودم به خودم تیکه میندازم.

اون احساسِ پشیمونی‌ِ ناشی از حرفی که نباید میزدی و دیگه نمیتونی جبرانش کنی<<<<

گفتم:دارم از همشون فاصله میگیرم،چون نمیخوام توی زندگیم دیگه پر رنگ باشن.آدما درهمون حال که باعث حالِ خوبِتن،میتونن نقطه ضعفت هم باشن.من دیگه حوصله اینو ندارم که بخوام بخاطر کوچک ترین چیز ها دیگران رو قانع کنم یا دغدغه فکری داشته باشم که چرا حالش اینطوری بود.چرا باهام اینطوری برخورد شد.میخوام انقدر فاصله بگیرم که اگر فردا تو صورتم لبخند زد و گفت دیگه بهت نیازی ندارم،در جوابش شونه بندازم بالا و بگم به تخمم نیست که دیگه ندارمت.

میگفت : آدما شبیهِ کسی میشن که دوسش دارن.

🛶

وقتی به سختی روی پای خودت وایسادی و به خودت این امیدو میدی که میرسی به اون چیزی که میخوای ولی وقتی به تهش میرسی میبینی همه تلاشات برای هیچی بوده<<<<<<<<<<<