‌ همان طور که قرآن مجید بیان میکنه ، شفاعت اولیاى خدا منوط به اذن پروردگار جهان است و تا اجازه خدا نباشد هیچ کس نمىتونه شفاعت بکنه! و اذن خدا بى جهت و بدون حکمت نخواهد بود! در این صورت باید گفت اذن خدا شامل حال کسانى میشه که براى عفو شایستگى دارن و اگر در طول زندگى لغزش و گناهى داشتن به مرحله پرده درى و طغیان نرسیده و اگر رابطه خود را در بعضى از جهات ضعیف کردن، بکلّى آن را از بین نبرده اند! ، چنین افرادى که پیوندهاى گوناگون خود را با حقّ و حقیقت نگسسته اند مشمول و شایسته شفاعت مى شن‌ شفاعت درباره افراد لایق و شایسته جز روزنه امید براى امکان تجدید حیات دینى و اخلاقى، چیزى نیست و مخصوص کسانى است که روابط خود را با خدا و اولیاى دین حفظ کرده اند ولى کسى که داراى اعمال نیک نبوده و از ایمان به خدا بهره نداشته باشد و عمرى در گناه و فساد به سر برده است هرگز مشمول شفاعت نخواهد بود...‌!