🔴فلسفه و فناوری‌های همگرا 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پیشرفت‌های صنعتی و هوش مصنوعی و تولید ربات‌ها و ماشین‌های هوشمند که به زودی در هر کوی و برزنی شاهد حضور گسترده و فعال آنها خواهیم بود، اجازه تأملات آرام و اشتغال فیلسوفان را به مباحث انتزاعی محض نمی‌دهد. همانطور که اجازه فتاوای غیردقیق و نامطمئن را هم به فقیهان نمی‌دهند. فناوری‌های هوش مصنوعی از فیلسوفان و فقیهان و اخلاقیان می‌خواهند با سرعت و قاطعیت درباره موضوعات مختلف مربوط به اراده و شخصیت انسان تصمیم‌ بگیرند والا حرکت سرسام‌آور ماشین صنعت، همواره شتابنده و فزاینده است و هرگز نه تنها متوقف نمی‌شود؛ بلکه سرعت آن «یکنواخت» نیز نخواهد بود؛ بلکه دائماً «پیش‌رونده» و «شتابنده» است. تولید ماشین‌های هوشمند از عالمان علوم انسانی می‌خواهد با سرعت و دقت و اطمینان دیدگاه خود را درباره اراده و انتخاب و تصمیم‌گیری در بزنگاه‌ها مشخص کنند؛ برنامه را به ماشین بدهند. باید برای یک ماشین هوشمند مشخص کنند که فی‌المثل در دو راهیِ زیر گرفتن انسانی بی‌گناه یا برخورد با وسیله نقلیه‌ای دیگر و کشته شدن سرنشین ماشین، اخلاقی‌ترین مسیر را مشخص کند؟ دنیای جدید دنیای بی‌حوصله‌ و عجولی است. به فیلسوفان اجازه نمی‌دهد که هزاران سال درباره مقوله «اراده آزاد» و نحوه مواجهه با دوراهی‌ها و معضلات اخلاقی گفتگو کنند و بر سر و کله همدیگر بزنند و شادمانه بگویند که اقتضای بحث فلسفی درباره اراده و اختیار چنین است که «رگ‌رگ است این آب شیرین آب شور/ در خلایق می‌رود تا نفخ صور». در دنیای فناوری‌های نوین، نفخ صور این نظرات همین الان است.