ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام(15) آیا زنان هم می توانند به زیارت قبر امام حسین علیه السلام بروند؟ عَنْ أُمِّ سَعِيدٍ الْأَحْمَسِيَّةِ روایت أُمِّ سَعِيد أَحْمَسِيَّة قَالَتْ‏ جِئْتُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أُمِّ سَعِيد أَحْمَسِيَّة گوید رفتم نزد امام صادق علیه السلام رسیدم فَدَخَلْتُ عَلَيْهِ به محضر مبارک امام رسیدم فَجَاءَتِ الْجَارِيَةُ در این حین كنيزم آمد فَقَالَتْ قَدْ جِئْتُ بِالدَّابَّةِ و گفت كه اسب را برايت آورده و آماده كرده‏ام. فَقَالَ لِي امام به من فرمودند: يَا أُمَّ سَعِيدٍ أَيُّ شَيْ‏ءٍ هَذِهِ الدَّابَّةُ ای ام سعید ، اين اسب برای چيست؟ أَيْنَ تَبْغِينَ تَذْهَبِينَ می خواهی کجا بروی؟ قَالَتْ قُلْتُ ام سعید گفت : أَزُورُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قصد زیارت قبور شهداء را دارم قَالَ أُخْرَى ذَلِكَ الْيَوْمَ امام فرمودند: روز دیگر برو مَا أَعْجَبَكُمْ يَا أَهْلَ الْعِرَاقِ تعجبم می کنم از شما ای اهل عراق تَأْتُونَ الشُّهَدَاءَ مِنْ سَفَرٍ بَعِيدٍ از راه دور برای زیارت قبور شهداء می روید وَ تَتْرُكُونَ سَيِّدَ الشُّهَدَاءِ لَا تَأْتُونَهُ در حالی که به زیارت قبر سید الشهداء نمی روید و آن را ترک می کنید قَالَتْ قُلْتُ لَهُ اما سعید به امام علیه السلام عرضه داشت: مَنْ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ سید الشهداء کیست؟ فَقَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع حضرت فرمودند: امام حسین بن علی (علیهما السلام) قَالَتْ قُلْتُ إِنِّي امْرَأَةٌ ام سعید گفت : من زن هستم فَقَالَ حضرت فرمودند: لَا بَأْسَ لِمَنْ كَانَ مِثْلَكِ أَنْ يَذْهَبَ إِلَيْهِ وَ يَزُورَهُ اشکالی ندارد که [تو و] مثل تو[دیگر زنان] به زیارت قبر امام حسین علیه السلام برود قَالَتْ أَيُّ شَيْ‏ءٍ لَنَا فِي زِيَارَتِهِ ام سعید گفت : ثواب زیارت امام حسین علیه السلام چیست؟ قَالَ امام صادق علیه السلام فرمودند: تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً وَ اعْتِكَافَ شَهْرَيْنِ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ صِيَامَهَا برابری می کند با ثواب حج و عمره ، اعتکاف دو ماه در مسجد الحرام در حالی که روزه است وَ خَيْرُهَا كَذَا وَ كَذَا حضرت ثمرات خیر زیارت امام حسین علیه السلام را برای ام سعید بیان نمودند. قَالَتْ ام سعيد مى‏گويد: وَ بَسَطَ يَدَهُ وَ ضَمَّهَا ضَمّاً ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. حضرت سه مرتبه دست‏هاى مبارك را باز كرده و بستند. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص110 ح 4 - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى ؛ ص360-359.