نجوای امام سجاد (علیه السلام) نزد قبر مطهّر رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) و مى‌گفت: اُنـاجـيـكَ‌ يـا جـدّاهُ‌ يا خَيْرَ مُرْسَلٍ‌ حـبـيـبُـك مَـقْـتُـولُ‌ و نَـسْـلُـك ضائعُ‌ اى جدّ بزرگوار، اى بهترين فرستاده شدگان، با تو درد و دل می کنم محبوب تو حسين (ع) كشته شد و نسل تو ضايع گشت. انـاجـيـكَ‌ مَـحـزونـاً عـلـيلاً مَؤَجَّلاً اَســيـراً و مـالـى قَـطُّـ‍‌ حـامٍ‌ و دافـعُ‌ تو را در حالى كه محزون، بیمار، هراسان و اسيرم صدا مى‌كنم و كسى نيست كه مرا حمايت كند، و طرفدار من باشد. سُبينا كما تُسْبِىَ‌ الأماءُ و مَسَّنا من الضُرِّ مالا تَحْتَمِلُهُ‌ الأضالِعُ‌ ما را اسير كردند آنگونه كه كنيزان را اسير مى‌كنند، آنچنان ناراحتى و آزار به ما رسيد كه استخوان‌ها تحمّل آن را ندارند. گروهی از نویسندگان، تاریخ امام حسین علیه السلام = موسوعة الإمام الحسین علیه السلام، جلد: ۱۱، صفحه: ۲۶۳، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، دفتر انتشارات کمک آموزشی، تهران - ایران، 1378 ه.ش.