نجوای امام سجاد (علیه السلام) نزد قبر مطهّر رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) و مىگفت:
اُنـاجـيـكَ يـا جـدّاهُ يا خَيْرَ مُرْسَلٍ
حـبـيـبُـك مَـقْـتُـولُ و نَـسْـلُـك ضائعُ
اى جدّ بزرگوار، اى بهترين فرستاده شدگان، با تو درد و دل می کنم محبوب تو حسين (ع) كشته شد و نسل تو ضايع گشت.
انـاجـيـكَ مَـحـزونـاً عـلـيلاً مَؤَجَّلاً
اَســيـراً و مـالـى قَـطُّـ حـامٍ و دافـعُ
تو را در حالى كه محزون، بیمار، هراسان و اسيرم صدا مىكنم و كسى نيست كه مرا حمايت كند، و طرفدار من باشد.
سُبينا كما تُسْبِىَ الأماءُ و مَسَّنا
من الضُرِّ مالا تَحْتَمِلُهُ الأضالِعُ
ما را اسير كردند آنگونه كه كنيزان را اسير مىكنند، آنچنان ناراحتى و آزار به ما رسيد كه استخوانها تحمّل آن را ندارند.
گروهی از نویسندگان، تاریخ امام حسین علیه السلام = موسوعة الإمام الحسین علیه السلام، جلد: ۱۱، صفحه: ۲۶۳، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، دفتر انتشارات کمک آموزشی، تهران - ایران، 1378 ه.ش.