حَسَن بْن عَلِیِّ بْنِ شُعْبَة ْحَرَّانِیِّ (متوفی قرن ۴هجری ق) در کتاب تُحَفِ الْعُقُول آورده: قال لهُ رجُلٌ أوْصِنِي مردی به امام جواد علیه السلام عرضه داشت مرا وصیت و سفارشی کن قال عليه السلام و تقْبلُ؟ امام فرمودند: اگر بگویم قبول می کنی؟ قال نعمْ آن مرد گفت قبول می کنم قال حضرت فرمودند توسّدِ الصّبْر بر صبر تکیه کن و اِعْتنِقِ الْفقْر دست بر گریبان فقر بزن و فقر[انسان نسبت به خلق الله] را بر زمین بزن(با این فقر مبارزه کن تا پیروز شوی) با فقر[انسان نسبت به خداوند] هم آغوش و ملازم باش[ که خداوند فرموده يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ(فاطر15) و خود را فقیر درگاه خدا بدان که مایه آسایش انسان است.] و اِرْفضِ الشّهواتِ شهوت ها (شهوت شُهرَت ؛ جنسی؛ مال ؛ مقام ) را رها کن و خالِفِ الْهوى با هوای نفست مخالفت کن و اِعْلمْ أنّك لنْ تخْلُو مِنْ عيْنِ اللّهِ و بدان که تو از مَنْظَر پروردگار بیرون نیستی فانْظُرْ كيْف تكُونُ. پس نگاه کن چطور می خوای باشی!