حَسَن بْن عَلِیِّ بْنِ شُعْبَة ْحَرَّانِیِّ (متوفی قرن ۴هجری ق) در کتاب تُحَفِ الْعُقُول آورده:
قال لهُ رجُلٌ أوْصِنِي
مردی به امام جواد علیه السلام عرضه داشت مرا وصیت و سفارشی کن
قال عليه السلام و تقْبلُ؟
امام فرمودند: اگر بگویم قبول می کنی؟
قال نعمْ
آن مرد گفت قبول می کنم
قال
حضرت فرمودند
توسّدِ الصّبْر
بر صبر تکیه کن
و اِعْتنِقِ الْفقْر
دست بر گریبان فقر بزن
و فقر[انسان نسبت به خلق الله] را بر زمین بزن(با این فقر مبارزه کن تا پیروز شوی)
با فقر[انسان نسبت به خداوند] هم آغوش و ملازم باش[ که خداوند فرموده يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ(فاطر15) و خود را فقیر درگاه خدا بدان که مایه آسایش انسان است.]
و اِرْفضِ الشّهواتِ
شهوت ها (شهوت شُهرَت ؛ جنسی؛ مال ؛ مقام ) را رها کن
و خالِفِ الْهوى
با هوای نفست مخالفت کن
و اِعْلمْ أنّك لنْ تخْلُو مِنْ عيْنِ اللّهِ
و بدان که تو از مَنْظَر پروردگار بیرون نیستی
فانْظُرْ كيْف تكُونُ.
پس نگاه کن چطور می خوای باشی!