🌹🍃 شهید داود رضایی فرزند نوروز در سال 1342 در ده شیب چشم به جهان گشود. او در تاریخ 61/5/18 در جزیره مینو به فیض عظیم شهادت نائل آمد. 🌹🍃 قسمتی از وصیت نامه ؛ مادر من رفتم و رفتم تا با مزدوران صدامى و با دشمنان اسلام و دين بجنگم. دشمنانى كه در حدود 70 ماه خون جوانان ، اين نونهالان انقلاب اسلامى را بر زمين ريختند. مى خواهم انتقام خون برادران خود را بگيرم. درخت اسلام هميشه با خون آبيارى شده. از خون جوانان سلحشور و غيور. من مى روم تا خون اين مزدوران كثيف را بريزم و سرزمين اسلاميمان را از لوث اين متجاوزين پاكسازى كنم ، من مى روم تا شايد خداى بزرگ شهادت را نصيبم كند و تا آخرين قطره خونم دوش با دوش برادران با اين مزدوران مى جنگم. 🌹🍃 مادر من رفتم تا در اين سنگر مقدس كه حتى از خانواده و مدرسه هم مقدس تر است با صدام  و صداميان بجنگم و انتقام خون برادرانم را از آنها بگيرم. پدر و مادر خون من كه از خون بهشتی ها و رجايي ها و باهنرها و مطهرى ها و هزاران شهيد ديگر رنگين تر نيست. اميدوارم كه با به شهادت رسيدن من ناراحت نشويد بلكه خوشحال هم باشيد كه چنين فرزندانى را تربيت كرده ايد. مادر مگر امام حسين (ع) با 72 تن از يارانش در روز عاشورا به دست يزيديان به شهادت نرسيدند و بدنشان در زير آفتاب گرم كربلا و زير سم ستوران پايمال شد. آيا ياد و نام شهادت او از بين رفت؟ نه هرگز چنين نيست.