[بخش‌دوم...] سیل‌وزلزله‌بی‌تابش‌میکرد.فکروخیال گرفتاری‌مردم‌خواب‌وخوراک‌راازاو میگرفت،لباس‌جهادبه‌تن‌میکردودل‌به کوه‌وبیابان‌میزد.اومیدانست‌در‌مواقع ضرورت‌درس‌وبحث‌وتکلیف‌عوض میشود. آرمان‌درس‌و‌جهادرابہ‌خوبی‌باهم‌جمع کرده‌بود.اینکه‌تشخیص‌بدهی‌درحجره بنشینی‌یامیان‌گل‌ولای‌سیلاب‌باشی‌درسی بودکه‌ازمرادش‌امام‌خامنه‌ای‌گرفته‌بود. قدروارزش‌اعمال‌وبزرگی‌وکوچکی‌کارها امریست‌که‌فقط‌خداآن‌رامیداند.و‌بایدکه دیده‌نشویم‌چون‌آنکه‌باید‌ببیندمیبیند. این‌نکات‌مهم،همیشه‌سرلوحه‌امور آرمان‌بود. اومیدانست‌کاربایدبرای‌خداباشد، بزرگ‌وکوچکی‌اش‌اصلامهم‌نیست. برای‌همین‌بودکه‌وقتی‌شب‌قدر، مهدکودک‌هیأت‌احتیاج‌به‌نیروداشت بی‌درنگ‌پذیرفت‌که‌احیاء‌آن‌شب‌راتا سحردرکنارهیاهوی‌کودکان‌سپری‌کند. اصلاهرجاکه‌کاری‌بودبه‌دور ازخودنمایی‌آرمان‌رامیشدآنجاپیداکرد. خواه‌کنارچندبچه‌ی‌پرسروصداباشد، خواه‌وسط‌سیلاب‌وآوارزلزله... #شهید_ارمان_علی_وردی #آرمان_عزیز