☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 گوینده این سخن یعنی «لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ»، یهود است، به قرینه اینکه در ذیل آیه، مساله پیغمبرکشى را ذکر مىکند که کار یهودیان است و همچنین در دو آیه بعد سخن یهود را نقل مىکند که گفتند: «خداى ما عهد کرده که به هیچ پیغمبرى ایمان نیاوریم ...». یهودیان وقتى این سخن را گفتند که امثال آیه «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً ...»(البقره/245) را شنیدند، اتصال این سخن به آیه قبل هم که مىفرماید: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ ...»(آل عمران/180)تا اندازهاى بر این معنا شهادت مىدهد. توضیح : ممکن هم هست این سخن را بدان جهت گفته باشند که فقر و فاقه عمومى مؤمنین را دیده، به عنوان تعریض و زخم زبان گفته باشند که اگر پروردگار مسلمانان توانگر و بىنیاز بود نسبت به گروندگان به دینش غیرت به خرج مىداد و آنان را از گرسنگى نجات مىبخشید، پس معلوم مىشود پروردگار مسلمین فقیر و ما توانگریم @Abbasse_Kardani در محضر حضرت دوست ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃