کنار قدم‌های جابر چه کتابی بخوانیم؟ ✅تو پیاده‌روی (و نیمه شعبان) به نظرم بهتره کتاب همراهتون نبرید! ✅به جاش، از مسیر استفاده کنید برای تأمل و فکر کردن. پیاده‌روی فرصت خوبی برای تعامل با دیگران و درس‌آموزی از فرهنگ اربعین است. تو راه، موقع استراحت، تو موکب‌ها ترجیحاً با عراقی‌ها حرف بزنید. ✅قرآن و مفاتیح معمولاً تو موکب‌ها (به ویژه ساختمانی‌ها) هست. بخونید! بهتر هم هست چند نفری با هم ادعیه و زیارات و احادیث را با هم مباحثه کنید. مثلاً همین زیارت عاشورا و زیارت اربعین را وقتی با دوستان دانشجو یا طلبه با هم صحبت می‌کنید، می‌بینید ایده‌های جدیدی به ذهن می‌رسد که قبلاً این‌طور نبود. (بد نیست یک فایل پی دی اف حدیثی مثل کتاب الدرة الباهرة همراهتان ببرید و از رو بخوانید.) 🔹در ضمن، سرگرم کتب قرآن و ادعیه بودن، اثر خوبی هم بر جوانان عراقی‌ دارد که همه‌اش سیگار می‌کشند و سرشان در فیس بوک است! بذارید تصویر خوبی از ایرانی‌ها داشته باشند و تأثیر بپذیرند. حیف است این فضا را از دست بدهید. ✅اگر هم اصرار بر همراه بردن کتاب دارید، کتاب‌های حاج آقای را پیشنهاد می‌کنم. مثلاً شش‌جلدی باغ سیب که تو جیب هم جا می‌شود. یا تک‌جلدی «خادم ارباب کیست» یا «دعوا سر اولویت است» که این‌ کتاب‌ها بیش از هر چیز از جنس تلنگر هستند و فرصت و ایده فکر کردن به شما می‌دهند تا به بازسازی سبک زندگی بپردازید. *تو پیاده‌روی چی گوش بدهیم؟* هیچی! باز هم بنا به تجربه می‌گم که تو مسیر، ✅نگاه کردن و تأمل درباره پدیده‌ها، ✅حرف زدن با عراقی‌ها، ایرانی‌ها، رفقای خودتون، ✅گوش دادن به صدای طبیعت و همهمه زوار خیلی بهتر از شنیدن مداحی و کتاب صوتی‌هاست! به جای گوش دادن به مداحی، خودتون شعر بخونید، یکی روضه بخونه و... *پیشنهاد ویژه* این رو بذارید اینجا اضافه کنم. یک دعایی هست به اسم « » پیداکردنش تو مفاتیح خیلی سخته ولی می‌ارزه. این دعا که از اسمش هم پیداست، مضامین عالی فراوانی دارد؛ هم نیازهای دنیوی هست و هم اخروی. تازه فقط دعا نیست، زیارت‌نامه امام هست و در مشاهد همه امامان معصوم می‌شود خواندش. مهم‌تر از این‌ها اینست که با خواندنش، هرکس را که دیدید می‌توانید بگویید برای شما هم دعا کردم و نایب‌الزیاره بوده‌ام! 🆔 @Temod_uni