🔸چرا دنیا بیشتر از آخرت، آدم‌ها را جذب می‌کند؟ 🔸آیا چون دنیا نقد است و آخرت نسیه؛ به دنیا بیشتر علاقمند می‌شویم؟! 🔻 بخش اعظمی از لذت‌ها روحی هستند. در میان لذت‌های روحی کدام لذت قوی‌تر است؟ جایی که شما از عنصر «یاد و خیال» و از عنصر «شوق» در مسیر رسیدن، استفاده می‌کنید، لذت بیشتری دارد. 🔻 در ادبیات عاشقانه هم می‌گویند که وقتی عاشق به معشوق برسد همه‌چیز تمام است؛ اصل لذتش برای آن مدتی است که داشته به عشقش می‌رسیده، یعنی آن یاد و خیال، بزرگ‌ترین لذت انسان را تشکیل می‌دهد. 🔻 بهشت از نظر امکانات خیلی بهتر از دنیاست، اما چرا آخرت، ما را جذب نمی‌کند، ولی دنیا ما را جذب می‌کند؟ آیا به‌خاطر این است که دنیا نقد است و آخرت نسیه؟! نه، اتفاقاً چون دنیا نقد است، باید زودتر از چشمت بیفتد، چون می‌بینی که تهش چیزی نیست! 🔻 پس چرا ما این‌قدر به دنیا علاقه داریم؟ آنچه ما را بیشتر به دنیا علاقه‌مند می‌کند ذکر و یاد و خیال رسیدن به دنیاست؛ نه خودِ دنیا! مثلاً خیال اینکه «من بروم دانشگاه و مدرک دکتری بگیرم و به من بگویند آقای دکتر! چه کِیفی دارد!» 🔻 ذکر و یاد، این‌قدر قوی در جان انسان اثر می‌گذارد که دنیای نقد هم اگر بخواهد محبوب ما بشود با ذکر و یادش، پیش ما عزیز می‌شود نه به‌خاطر نقد بودنش! حالا یک پیشنهاد دارم: بیایید با ذکر و یاد خدا و آخرت و بهشت، لذت ببریم! 🔻 علی(ع) فرمود: «ذکر خدا مایۀ سرور آدم متقی است» آدمِ باتقوا کسی است که فهمیده دنیا واقعاً حال نمی‌دهد، آن‌وقت خدا عشق و ذکر خودش و اولیاء خودش را به او می‌دهد تا واقعاً لذت ببرد و کاری می‌کند که او از همین دنیای بی‌مزه هم-به عشق خدا- لذت ببرد. 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4008 🧲 | #مغناطیس 🆔@activism_ideas