داستان زندگی🍀 امید اعتراف کرده بود روزی که داداشم بخاطر بچه با خواهرش دعوا کرده خیلی ناراحت میشه، همون روز تصمیم میگیره بچه منم بدزده بفرسته خارج تا پوزه داداشمو به خاک بماله.. وقتی اینو شنیدم نفسم برای چند دقیقه رفت، از فکر اینکه اگر دير ميجنبیدیم دیگه دستم به بچم نمیرسید حالم بد شد زود برام آب قند آوردن. من از رها شکایت کردم، همون روز آوردنش پاسگاه. وقتی فهمید امید بهروزو دزدیده بوده رنگش سفید شد شروع کرد به خودزنی کردن هر قسمی بلد بود خورد که اون اصلا روحش خبر نداشته، اما بازم بردن بازجویی کردن. حتی سه روز اونجا موند ولی بی گناهیش ثابت شد برگشت خونه. اینم بگم که تا مدتها ما باهاشون رفت و آمد نداشتیم اما انقدر رها رفت و اومد تا آشتی کردیم. از اون موقع به بعد من مثل دیوونه ها شده بودم اصلا و ابدا تنها از خونه بیرون نمیرفتم، با بهرامم که میرفتیم بهروزو محکم تو بغلم نگه میداشتم تا اتفاقی نیوفته، مثل مار گزیده ای بودم که از ریسمان سفید و سیاه میترسه. داستانمو گفتم تا مادرا هرجا میرن چهارچشمی حواسشون به بچه هاشون باشه، من حتی یک درصد از زجری که تو اون مدت کشیدم نتونستم تو داستان بگم چون اصلا کلمه برای بیان احساسم پیدا نکردم. فقط میتونم اینو بگم که اون روزا صد برابر بدتر از مرگ بود.. گم شدن بچم ضربه ای به روح و روانم زد که هنوز بعد از چندین سال خوب نشده، هنوز شبا از ترس چندین بار در خونه رو قفل میکنم. با اینکه الان بهروز ۱۴ سالشه ولی هنوز نمیتونم بزارم تنها جایی بره حتی مدرسه رو خودم یا سرویس میبرم خودمم میرم میارمش هنوز بعد از اینهمه سال با افسردگی دست و پنجه نرم میکنم. امید بعد از اعترافاتش به حبس ابد محکوم شد، اما چه فایده چون معلوم نیست چندتا بچه از پدر مادرشون دزدیده شدن و هیچوقت به خونشون برنگشتن توروخدا مواظب بچه هاتون باشید اگر دوتا چشم داريد صد تا دیگه قرض کنید فقط از بچه هاتون مراقبت کنید خداروشکر بهروز من پیدا شد اما معلوم نیست چندتا از این بچه ها گم شدن و هیچوقت پیدا نشدن. پایان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ •┈┈••✾❀🕊◍⃟♥️🕊❀✾••┈┈• @Adamvhava •┈┈••✾❀🕊◍⃟♥️🕊❀✾••┈┈•