💠مبنای صوفیه در تفسیر قرآن 🔸نگاه صوفیه در فهم دین، نگاه باطن‌گرایانه است که کشف و شهود در آن جایگاه ویژه‌ای دارد. 🔹لذا در تفسیر و تاویل آیات قرآن، به‌جای استفاده از مبانی متقن عقلی و نقلی، از فهم ذوقی و دلی خود استفاده می‌کنند و از ضابطۀ مشخصی تبعیت نمی‌کنند. 🔻عبدالحسین زرین‌کوب در کتب خود به تاویل‌گرایی متصوفه اشاره کرده و می‌گوید: « صوفیه مثل باطنیه و غلات به تأویل گراییده‌اند». [1] 🔻متصوفه تفاسیر برخواسته از روحیه باطن گرایی، ذوقی و دلی را فهم حقیقی قرآن دانسته‌ و آن را علم باطن می‌دانند. 🔻چنان که غزالی معتقد است: «این باطن را جز با علم باطن نمی‌توان دریافت؛ علمی که در دل پاکان جای می‌گیرد؛ پس کسانی می‌توانند معنای حقیقی قرآن را دریابند که قلب خود را از رذایل تطهیر نموده باشند» [2] ♻️همچنین بایزید بسطامی نیز در این باره می‌گوید: « ما عارفان دانش خود را از خدای زنده‌ای که مرگ بدو راه ندارد فراگرفته‌ایم، ما می‌گوییم قلب ما از خدا روایت می‌کند. [3] 📚پی نوشت [1]. زرین‌کوب، عبدالحسین، ارزش میراث صوفیه، امیرکبیر، تهران، 1380، چاپ دهم، ص 162. [2]. غزالی، ابوحامد محمد بن محمد، احیاء علوم الدین، دارالفکر، بیروت، 1411 ق، چاپ سوم، ج1، ص332. [3]. ابن عربی، محمد بن علی، الفتوحات المکیه، بیروت، دارالفکر، ص 280. عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰