✅ بهترین ارث، انتقال علم و فرهنگ! [مَسعَدَة بن صَدَقَة نقل می‌کند: ] قالَ اَبو عَبدِالله (ع): «إِنَّ خَیرَ ما وَرَّثَ الآباءُ لأَبنائِهِم الأَدَب لَاالمال» پول، ملک، خانه، زمین و باقی مملوکات را پدر برای فرزند خویش به ارث می‌گذارد، اما بهترین ارثی که می‌گذارد، می‌فرماید ادب است. حالا مصعدة در ذیل روایت می‌گوید: یعنی «بِالأَدَبِ العِلمِ». مرادشان از ادب که فرمودند علم است. شاید مقصود همین انتقال فرهنگ است که در عرف ادبیات امروز دنیا و کشور ما، انتقال فرهنگ از نسلی به نسل دیگر می‌گوییم. فرض بفرمایید پدری صدق را، شجاعت را، همت را، کار کردن را، شرف و اینها را به فرزندش تعلیم می‌دهد؛ اینها ادب است.تعبیر علم نیز بر اینها تعبیر غلطی نیست؛ تعبیر حقیقی است! علم فقط نوشتن فرمول ریاضی، فیزیک و غیره نیست. علم حقیقی همین چیزهاست که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. پس مراد از ادب چنین چیزی خواهد بود. می‌فرماید بر اینکه پدران برای فرزندان ارث می‌گذارند. نکته اساسی در اینجا این است که این فرهنگ پذیری که در انسان هست، در درجه اول از ناحیه خانواده است که اشباع می‌شود و پاسخ داده می‌شود. اولین جایی که کودک این چیزها را می‌چشد داخل خانواده است. اینها را باید به بچه‌ها یاد داد. جلو بچه‌ها قرآن بخوانید؛ جلوی بچه‌ها دعا بخوانید؛ مقابل چشم بچه‌ها از خدای متعال بخواهید؛ جلوی بچه‌ها دروغ نگویید؛ غیبت نکنید؛ طمع به مال نشان ندهید! این‌ها ارزشش بیشتر [از مال] است. مال از بین می‌رود، اما این ادبی که شما به این بچه یاد دادید، تا آخر عمر با او هست، چون شخصیتش را شکل می‌دهد. این سیاقت [شکل، طرز] شخصیت فرزند است و باید به این اهمیت داد. (#طراوت_بندگی: شرح احادیث اخلاقی #مقام_معظم_رهبری؛ با اندکی تصرف)