چگونه از غم دریایی‌ات عبور کنم؟ چطور قلب ترک‌خورده را صبور کنم؟ چقدر عکس تو را بی‌بهانه پاک کنم؟ چقدر خاطره دارم که با تو خاک کنم؟ چقدر خیره شوم به بهار قالی تو سکوت می‌کند آن‌قدر جای خالی تو به خاک می‌سپرم سایه‌ی سرت باشد به آسمان بسپارم که مادرت باشد از آشیانه پرستوی خسته! کوچ نکن غبار غصه به خانه نشسته، کوچ نکن درست مثل خودت گرچه از خزان شده‌ام چقدر با همه گل‌هات مهربان شده‌ام بیار پیرهنت را برای چشمانم برای من که بدون تو خیس بارانم سیاهپوشِ توام، گرچه مو سفید شده‌ست هوای سرد شب برفی زمستانم از آن زمان که در آغوش خاک خوابیدی گرفته بغض غریبانه‌ای گریبانم نمانده‌ای که ببینی چقدر پیر شده‌ست چقدر مادرت از غصه گوشه‌گیر شده‌ست عصای دستِ پر از لرزش پدر شده‌ام نمانده‌ای که ببینی بزرگتر شده‌ام @Aftab_gardan_ha