✂️ برشی از یک کتاب
#دومکراسی_یا_تئوکراسی
روشن فکران جهان سوم ، و خصوصاً روشنفکران مسلمان ایرانی ، به معنایی که خود در ذهن خویش برای دموکراسی تراشیده اند عشق می ورزند ، حال آن که در نزد غربی ها دموکراسی هرگز بدین مفهوم نیست . در نزد روشنفکران ما دموکراسی با
#ولایت_فقیه جمع می گردد ، حال آن که اصلاً دموکراسی یعنی
#ولایت_مردم و این مفهوم صراحتاً با
#تئوکراسی که
#حکومت_خداست معارضه دارد . در دموکراسی حقِ قانون گذاری اصالتاً به مردم به مثابه مصداق جمعی بشر باز می گردد و این معنا با حکومت اسلامی که حق قانون گذاری را به خدا و خبرگان و فقها در استنباط و استخراج احکام خدا باز می گرداند قابل جمع نیست . و البته اگر لفظ دموکراتیک را از سر
#مسامحه مردمی ترجمه کنیم ، آن گاه می توان اظهار داشت که ولایت فقیه حکومتی دموکراتیک است . اما واقعاً جای این پرسش وجود دارد که چرا ما باید تن به مسامحه بسپاریم و الفاظ را از شان و
#معنای_حقیقی و نفس الامری خویش خارج کنیم و در محل های نامتناسب به کار بریم ؟ چه ضرورتی ما را به این کار وا می دارد ؟
... روشنفکران ما دل به خیال واهی سپرده اند و
#خودساخته را می پرستند . آنها اگر با ذات تمدن غرب
#شهودی بی واسطه پیدا کنند و ماهیت آن را بی پرده ببینند ، خواهند دید که این بهشت جز
#سرابی_موهوم هیچ نیست .
📚 آغازی بر یک پایان ، مرتضی آوینی ، ص ۳۹
🔰 کانال برشی از یک کتاب :
http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed