‍ #دلنوشته و اما هند هند را با فیلمهایش می شناسیم و هفتاد و دو ملتش با ادیان و فرهنگ های مختلف اولین تصویری که از هند در ذهن اکثر ما ایرانی ها نقش بسته است تصاویر آمیتاباچان و دیگر بازیگرانیست که با کارهای خارق العاده، مردمی را از دست اشرار مسلح و پلیس های قانون شکن نجات می دهند سلمان خان با قدرت جادویی اش زمین را نجات می دهد و فیلم با رقص و آواز به اتمام می رسد ولی واقعیت چیز دیگریست این روز ها زیر سایه کرونا در گوشه ای از هند مسلمانان به صرف مسلمان بودن زجرکش می شوند و صدای ضجه هایشان را کسی نمی شنود همان حقوق بشری که در دفاع از آتش زنندگان پمپ بنزین های ایران و آشوبگران یقه می درانیدند روزه سکوت گرفته اند و ظالمین خونخوار در سکوت خبری دست به نسل کشی می زنند یکی از عزیزان چند روز قبل پیام داد که چرا ما برای ملت های دیگر آرزوی مرگ می کنیم ولی آمریکا هیچوقت این کار رو نمی کند جوابم این بود که ما با ملت آمریکا مشکلی نداریم و بحث سر دولت خونخوار آمریکاست آری ما فقط از مرگ حرف می زنیم ولی آنان در افغانستان و عراق و یمن و ... بدترین ظلمها را انجام می دهند و به روی مبارکشان هم نمی آورند آری آنان با یک شلیک، هواپیمای مسافربری ما را بر فراز خلیج همیشه فارس می زنند و با شلیکی دیگر بلایی سر هیروشیما و ناگازاکی می آورند که سالیان سال آثار آن بر جای می ماند و اما هند حتما می پرسید چه کاری از دست مان برمی آید آگاه سازی وجدان های بیدار جهان فضای مجازی و رسانه ها را دست کم نگیرید ای که دستت می رسد کاری بکن 🌐 http://eitaa.com/joinchat/2470248480C56f9ea6846