و ايــن اســت كـــه هرگـاه بـر بلنـدي قلــه تاريــخ بــرآييــم انسانها را هميشه و همه جا در پـي ايـن چهره هاي ساده اما شگفت مـي بينيـم كه ((عاشقانه چشـم به آنان دوخته اند,)) (7) ابراهيـم, نـوح , مـوسي و عيسـي, پيامبران بزرگ تـاريخ ايـن چنيـن بـوده انـد, امــا محمـد(ص) كه خـاتـم الانبياست چگـونه است؟ (( در برابر كساني كه با وي به مشاجره برمـي خاستند وي تنها به خـواندن آياتـي از قرآن اكتفا مي كرد و يا عقيده خـويـش را با سبكي ساده و طبيعي بيان مي كرد و به جدل نمي پرداخت. زندگي اش, پارسايان و زاهدان را به ياد ميآورد . گرسنگـي را بسيار دوست مي داشت و شكيباييـش را بر آن مـيآزمـود. گاه خـود را چنـدان گرسنه مي داشت كه بر شكمـش سنگ مي بست تا آزار آن را اندكي تخفيف دهد. در برابر كساني كه او را ميآزردنـد چنان گذشت مي كرد و بـدي را به مهر پاسخ مـي داد كه آنان را شرمنده مي ساخت. هر روز از كنار كـوچه اي كه مـي گذشت, يهودييـي طشت خاكستري گرم از بام خانه بر سرش مي ريخت و او بـي آنكه خشمگيـن شـود, به آرامي رد مـي شـد و گوشه اي مي ايستاد و پـس از پاك كردن سرو رو و لباسـش به راه مي افتاد. روز ديگر با آنكه مي دانست باز ايـن كار تكرار خواهد شـد مسير خـود را عوض نمـي كرد. يك روز كه از آنجا مـي گذشت با كمال تعجب از طشت خاكستر خبري نشـد محمـد با لبخند بزرگـوارانه اي گفت: رفيق ما امروز به سراغ ما نيامـد گفتنـد: بيمار است. گفت: بايد به عيادتش رفت. بيمار در چهره محمد كه به عيادتـش آمده بـود چنان صميميت و محبت صادقانه اي احساس كرد كه گـويـي سالها است با وي سابقه ديريـن دوستـي و آشنايي دارد. مرد يهودي در برابر چنيـن چشمه زلال جـوشاني از صفا و مهربانـي و خير , يكباره احساس كرد كه روحـش شسته شد و لكه هاي شـوم بد پسندي و آزارپرستي و ميل به كجـي و خيـانت از ضميـرش پـاك گـرديـــــــد. چنان متـواضع بـود كه عرب خـودخواه و مغرور و متكبر را به اعجاب وامي داشت. زندگـي اش, رفتارش و خصـوصيات اخلاقـي اش محبت , قـدرت, خلـوص, استقامت و بلنـدي انديشه و زيبايي روح را الهام مي داد. سادگـي رفتارش و نرمخـويي و فروتني اش از صلابت شخصيت و جذبه معنويتـش نمي كاست . هر دلي در برابرش به خضـوع مي نشست و هر غروري از شكستـن در پاي عظمت زيبا و خـوب او سيراب مي شد. در هر جمعي برتري او بر همه نمايان بـود. ))(8) ✅صفات و ويژگيهاي پيامبـر اكـرم (ص) از آشكارترين صفات رسول خدا(ص) اين بود كه غرور پيروزي او را نمي گـرفت , چنان كه در بازگشت از نبرد بـدر و فتح مكــه نشــان داد, ونيز از شكست نا اميد نمـي شد, هــمان طـور كه شكست احـــد بــر وي تاثـيرنـداشت , بلكه پـس از آن به سـرعت بـــراي جنــگ (( حمـــرأالاسد)) آماده شد و نيز نقض پيمان بني قريظه و پيـــوستـن آنـان بــه سپــاه احــزاب بــرروحيه او تــاثيـر نگذاشت, بلكه او را ثــابت قــدم گـــردانيـــد. از صــفــات ديگـــر اواحتياط و پرهيز بود كه نيروي دشمــن را بــديـن وسيــلــه ارزيابــي كرده, براي مقابله با او به تهيه ابزارو تجـهيــزات دست مــي زد. حتـــي هنگام اقامه نماز نيز احتياط رااز دست نمـي داد, بلــكه مراقــب و هـــوشيار بـود. صفت ديگر او نرمي و همراه با صلابت بود كه در شرايط متغير جنگـي از آن بـرخـوردار بـود و به سبب سرعت تغيير ايـن شرايط دستـورها و احكام جـديدي صادر مـي كرد. سرعت در فرماندهـي نزد او , براي مقابله با مسائل جدي , شرطي اساسـي بـود و به تمركز فرماندهي, تـوجه و تأكيد فـراوان داشت. بـا ياران و قـوم خـود رفتاري مبتنـي بـر جذب واصلاح داشت و روح اعتماد و آرامـش را در ميان آنها تقـويت مي كرد. به كـوچك رحـم مي كرد, بزرگ را گرامي مي داشت, يتيـم را خشنـود كرده و پناه مي داد , به فقيران و مسكينان نيكي و احسان مي كرد, حتي به حيـوانان هـم ترحـم مي نمـود و از آزار آنها نهي مي كرد. از مهمترين نمونه هاي انسانيت رسـول خدا(ص) ايـن بـود كه آن حضرت نيروهايي را كه براي سرايا و جنگ با دشمـن اعزام مـي كرد به دوستـي و مـدارا با مردم و عدم يورش و شبيخون عليه ايشان وصيت و سفارش مي فرمود. او بيشتر دوست داشت دشمـن را به سوي صلح منقاد كند, نه ايـن كه مردان ايشان را بكشد. آن حضرت سفارش مي كرد تا پير مردان كـودكان و زنان را نكشند و بـدن مقتـول را شكنجه و مثله نكنند. وقتي قريـش به او پناه آوردند, محاصره اقتصادي آنان را لغو با تقاضاي ايشان , براي تهيه گندم, از يمـن, موافقت فرمـود. او به صلح كامل در جهان دعوت مـي كرد واز جنگ , جز به هنگام ضـرورت و ناچـاري , پـرهيز داشت. نامه هايـي كه به سـوي پادشاهان مي فرستاد به سلام و صلح , آراسته و مزيـن بـود و آن را براي آغاز كلام در ديـدار بيـن فـرزنـدان آدم قـرار داده بــود.