‏اکثر شهدای کربلا آدم‌های چهره و شاخصی نبودن و تو متون تاریخ، در اتفاقات کوچیک و بزرگ قبل کربلا اسم‌شون دیده نمی‌شه؛ آروم و بی‌ادعا نشسته بودن یه گوشه تاریخ و سرگرم تربیت نفس‌شون بودن و کربلا آخرین مرحله‌ سلوک‌شون بود. تا کسی نشدیم خودمونو تربیت کنیم که بعدش دیگه محاله. محال!