تأملی در یک برنامه رسانه ای عصر جدید که متأسفانه مثل خیلی از برنامه های سرگرمی کپی برداری از مشابه های خارجی است، با وجود نکات مثبتی که داشت، نقاط قابل تأمل نیز دارد ۱- استعداد یابی به طور مطلق صحیح نیست. چرا که اکثر قریب به اتفاق اجراها هنرهای سرگرمی می باشند و از سایر استعدادها خبری نیست. البته ظرفیت برنامه نیز بیش از این نبود و حق مطلب این است که رسانه ملی برای سایر استعدادها نیز چنین فضای جذاب برای دیده شدن فراهم کند. ۲-ادعای کشف استعداد نیز دقیق است. تنها می توان مدعی شد این برنامه فرصتی شد برای آن ها که می خواستند دیده بشوند. ولی آنها که چنین شناختی از برنامه ندارند یا امکان شرکت ندارند و یا حتی نسبت به استعداد خود آگاهی ندارند چه باید بکنند؟ کاش عزیزان صدا و سیما همتی کنند و با حضور در مناطق مختلف کشور، با روش های علمی به کشف گنج های پنهان مبادرت کنند. ۳- حضور دو بازیگر در بین داور های برنامه نیز نقطه ضعف به حساب می آمد.هرچند انتخاب سید بشیر حسینی جزء امتیاز ها بود. ۴-لازمه رقابت عادلانه نیز تناسب سن شرکت کنندگان و نوع اجرا ها بود‌.مثلا خوانندگی و حرکات آکروباتیک هر کدام در جای خود زیبایی هایی دارد. بهتر بود در شبکه های نهال و امید برای نوجوانان و کودکان چنین مسابقه ای می بود.هرچند اثرات روحی حس شکست نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. https://eitaa.com/AminM313/407