موضوع: صالح و اصلح از جمله موضوعاتی است که زمان انتخابات ریاست جمهوری خودش را نشان می دهد و موجب شبهات و بحث های گوناگون می شود. نکته: این موضوع برای همه جناح ها مطرح است و مختص یک جریان نیست. مساله: آیا وظیفه ما رای به صالح مقبول است یا به اصلح غیرمقبول؟!! آیا نامزد اصلح غیرمقبول باید به نفع صالح مقبول کنار بکشد؟!! فایده بحث: ۱- نامزدهای غیرصالح به قدرت نمی رسند. ۲-رای بالای نامزد برنده بار روانی زیادی در جامعه و تشکیل و تقویت دولت آینده خواهد داشت. دیدگاه ها: ۱- وظیفه ما همیشه رای به اصلح است. ۲- تکلیف ما توجه به نامزدصالحی است که مقبولیت مردمی نیز دارد. ۳- تکلیف گرایی بدون دقت به نتیجه، اشتباه است. ۴- آیا تلاش برای اصلح شدن صالح سخت است یا مقبول شون اصلح؟!! ۵- اصلا چه کسی و چگونه صالح و اصلح و مقبول را باید تشخیص دهد؟!! ۶- همه بمانند و طبق نظرسنجی معتبرنزدیک انتخابات ، به نفع مقبول کنار بکشند. ۷- همه بمانند و اجازه دهیم مردم انتخاب کنند و به شعور ملت اعتماد و احترام بگذاریم. برداشت از این مباحث: ۱-انتخابات در ایران نمایشی و مهندسی شده نیست، بلکه کاملا رقابتی و غیرقابل پیش بینی است. ۲- اکثریت مردم جناحی نیستند و نامزدها را براساس شخصیت و وعده ها و کارنامه هاشون می سنجند و برای همین همه جناح ها درصدد جلب آرای همین جماعت می باشد. بنده با دیدگاه هفتم موافقم و معتقدم باید یکجایی دوقطبی های خطرناک و تفرقه آفرینی که ناامیدی را بعد از هر دولتی بجای می گذارد را به پایان رساند. چه اشکالی دارد مردم زمانی بین خوب و خوب تر دچار تردید شوند؟ چه اشکالی دارد مردم از این پس بجای دوقطبی های سنتی، به مقایسه واقعی برنامه ها بپردازند؟ بامید پایان پذیری دوقطبی های کاذب و بوجود آمدن رقابت های برنامه های نامزدها✅