💫 در قرآن کریم هر آن‌چه به عنوان دفاع در برابر دشمن استفاده شود، مقدس است. چنان‌که خداوند در سوره‌ی عادیات به یورش‌برندگان در میدان جنگ، قسم خورده است؛ ✨وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا✨ خداوند در آیات قرآن، نه تنها به خود اسب‌ها به عنوان یورش‌برنده در میدان جنگ، بلکه به شیهه‌ی آن و حتی به جرقه‌ای که از اصابت سم اسب با سنگلاخ زمین صورت می‌گیرد و گرد خاکی که از زمین بلند می‌شود نیز قسم یاد کرده و مقدس شمرده است. معادل‌های امروزی آن می‌شود؛ سربند شهید و یا قمقمه‌ی خالی آن رزمنده. چگونه می‌شود خدا به شیهه‌ی اسب قسم خورده باشد؛ اما به قمقمه‌ی خالی رزمنده‌ای که با لب تشنه جان داده است قسم نخورد؟ در ادامه می‌فرمایند: ✨إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ؛✨ آدم حواسش نیست خدای او کیست. 🔷 علامه در المیزان می‌فرمایند: «منظور آدمی است که نسبت به لطف خدای متعال به خودش غافل است و با سرکشی سبب تحمیل جنگ می‌شود.» انسان گاه، نعمت‌ها از جمله نعمت امنیت را فراموش می‌کند. حال چرا این طور می‌شود؟ ✨وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ؛✨ چون دنیا چشمانش را پر کرده و غرق آن شده است. از زنده نگه داشتن یاد شهدا نباید غافل شد. چنان‌که حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها بنا به نقلی هفته‌ای دو بار به زیارت مزار شهدای اُحد می‌رفتند و خود می‌ایستادند و جنگ اُحد را برای مردم روایت می‌کردند. 📌 برگرفته از جلسه «دفاع سراسر مقدس» @Aminikhaah