﷽ 🔰 شاخه گلی برای لقمان (علیه‌السلام) فرمودند: «قیلَ لِلُقمانَ: مَا الَّذی أجمَعتَ عَلَیهِ مِن حِکمَتِکَ؟ قالَ: لا أتَکَلَّفُ ما قَد کُفیتُهُ، ولا اُضَیِّعُ ما وُلّیتُهُ.» ✍🏻 «به لقمان گفته شد: خود را در چه چیز گرد آوردى و خلاصه کردى؛ کدام حکمت جامع تمام حکمت‌های توست؟ گفت: براى چیزى که کفایت (تضمین) شده‌ام، خود را به زحمت نمى‌اندازم و کارى را که در آن سرپرستى شده‌ام، ضایع نمى‌کنم.» [۱] ▫️حکیم اینگونه صحبت می‌کند، مختصر و مفید. ✍🏻 لقمان این دو کلمه را گفت که؛ دیدم یک سری چیزها به عهده من نیست و من در آن کاره‌ای نیستم بلکه خدا خود آنها را کفایت می‌کند لذا به آنها کار نداشته و در آن خودم را به زحمت نینداخته و دخالت نکردم. و یک سری چیزها را هم خدا گفت اینها گردن تو است لذا در آنها کوتاهی نکردم. وقتی این دو کار را انجام دادم، خدا دروازه‌های حکمت را به روی من گشود. 🔘 البته لقمان هم اگر لقمان شده از عنایت اهل بیت (علیهم‌السلام) به او بوده است. ✍🏻 چرا که دروازه‌های حکمتی که به روی حضرت لقمان (علیه‌السلام) باز شد، معدن آن اهل بیت (علیهم‌السلام) هستند، همانگونه که در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم، «و معادن حکمة الله
»؛
شما معدن حکمت‌های خدا هستید. و شاخه گلی هم از این معدن به حضرت لقمان رسیده که این چنین نام او عالم گیر شده است. [1] قرب الإسناد: ص۷۲، حدیث ۲۳۲. 📌 برگرفته از جلسات «حکمتانه» ✅@Aminikhaah