ابراهیم هادی دراول اردیبهشت سال ۱۳۳۶ حوالی میدان خراسان تهران به دنیا آمد. او فرزند چهارم از ۶ فرزند خانواده بود. هنگامی که او نوجوان بود، پدرش فوت کرد و از آن جا بود که زندگی را مانند مردان بزرگ، به پیش برد. او در سال ۵۵ او توانست مدرک دیپلم ادبی خود را دریافت کند. در همین حین مطالعات آزاد را نیز شروع کرد و در هیئت جوانان وحدت اسلامی نیز حضور یافت. همراهی و شاگردی استادی نظیر مرحوم علامه «محمدتقی جعفری» در رشد شخصیتی ابراهیم بسیار مؤثر بود. این شهید مفقود، شجاعت‌های بسیاری در دوران پیروزی انقلاب از خود نشان داد؛ هم زمان با تحصیل علم در بازار تهران بکار مشغول بود و بعد از انقلاب در سازمان تربیت بدنی و پس از آن به آموزش پرورش منتقل شد. شهید ابراهیم هادی در عملیات والفجر مقدماتی بهمراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه بمدت پنج روز مقاومت کرد، ولی تسلیم نشد و سرانجام در ۲۲ بهمن سال ۶۱ پس از فرستادن بچه‌های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و کسی دیگر او را ندید. ابراهیم همیشه از خدا تقاضا داشت گمنام شود؛ به دلیل آنکه یکی از صفات یاران خدا، گمنامی است