بسم الله الرحمن الرحیم 📖درس دوم قران کریم📖 📗درکانال اموزش قران📗 سکون ( ْ ) چیست تعريف سكون:  سكون عبارت است از فِقْدانِ (نبودن) حركت و در لغت به معناي آرامش مي‌باشد و حروف تهجّي هرگاه داراي علامت ساكن ( ْ ) باشند در عربي همان "ساكن" ( ْ ) يا مسكون و در فارسي به آن "جَزْمْ" يا "زَدِه" مي‌گويند و در عربي بر دو قسم كلي مي‌باشد:  1- سكون علامتي: و آن سكوني است ( ْ ) كه هرگاه بر روي حرف قرار گيرد آن حرف تلفظ مي‌شود و هميشه با علامت ساکن ( ْ ) نمايش داده مي‌شود مانند: بَاْسٍ و مَوْتٍ و این خود بردو نوع است: الف) سكون لازمی : آن است كه جزء هيئت و پيكره حرف مي‌باشد و در حال وقف و وصل ثابت بوده، و از كلمه جدا نمي‌گردد مانند: مِنْ كُلِّ، لَهُمْ جَنّاتٌ مگر در ملاقات با ساكن ديگر كه در اين صورت با توجه به التقاءساكنين، حركت عارضي پيدا مي‌كند، مانند مِنْ الْاَرْض که پس از رفع التقاء ساکنین می‌شود "مِنَ الْاَرْضِ" كه حركت نون، عارضي مي‌باشد. ب) سكون عارضي: آن است كه جزء هيئت و پيكره حرف نبوده و هنگام وقف و يا ادغام كبير عارض مي‌شود، مانند كَيْفَ فَعَلَ كه پس از ادغام كبير، كَيْفْ فَعَلَ مي‌شود و نيز مانند كلمه كافِرُونَ كه در هنگام وقف مي‌شود كافِرُونْ.  2- سكوني ذاتی: سکونی كه در مقابل حركت به كار مي‌رود يعني هر حرفي كه حركت نداشته باشد حتماً ساكن است و همان طور كه گفتيم اگر علامت ساكن را روي آن بگذارند سكون علامتي خواهد بود و اگر علامت ساكن نداشته باشد گویيم آن حرف ذاتاً ساكـن است يعني چون حركتي ندارد ساكن مي‌باشد نه اينكه داراي علامت سكون باشد، مانند حروف مدّي كه همگي داراي سكون ذاتي مي‌باشند و در درس‌هاي آينده بدان اشاره خواهد شد.  اقسام سکون:  الف) علامتیلازمی: مانند مِنْعارضی: مانند وقف در نَسْتَعینُ که می‌شود نَسْتَعینْب) ذاتیمدّی: مانند ءَاتُونِیوالی: مانند اُولئک حرف دارای این علامت: از آنجایی که حرف ساکن حرکت ندارد و ابتداء به آن(۳) محال و یا بسیار مشکل است، لذا حرف ساکن به تنهایی خوانده نمی شود بلکه همیشه به کمک حرف متحرّک ماقبل از خود و {با هم} به یک بخش خوانده می شوند. مثلاً کلمه «قَبْلَکُمْ» را در نظر بگیرید؛ در اینجا اگر بخواهیم بخش بخش ادا کنیم، باید به این صورت بخوانیم: «قَبْـ لَـ    کُمْ». همانطور که دیدید حروف ساکن با حرف متحرّک قبل از خود به صورت یک بخش ادا می شوند.نکته: در واو و یاء ساکن ما قبل مفتوح (ـَ وْ، ـَیْ) باید دقّت کنید که فتحه ماقبل واو به صدای «ضمّه» و فتحه ماقبل یاء به صدای «کسره» متمایل نشود چرا که معمولاً در لحن فارسی چنین اتفاقی می افتد {مثلاً کلمه «یَوْم» را «یُوْم» تلفّظ می کنند}. البته برای این که (ـَوْ، ـَ یْ) به طور کامل تلفّظ شوند، باید آن دو را به نرمی ادا کرد که در تجوید از آن به عنوان صفت «لِین» یاد می شود. مثال برای تمرین:  (لَیْ_سَ )____ (سَوْ_ف)َ ___(رِج_ْلَی_ْنِ )_____ (فِرْ_عَو_ْن)َ____( اَخ_ْفَی_ْتُمْ) ____( صالِحَی_ْنِ )___( مُتَتَابِعَی_ْنِ) همه باهم بخوانیم لَیْسَ – سَوْفَ – رِجْلَیْنِ – فِرْعَوْنَ– اَخْفَیْتُمْ – صالِحَیْنِ – مُتَتَابِعَیْنِ تمرین: لطفاً کلمات زیر را به هر دو صورت تفکیکی (بخش بخش) و ترکیبی بیان کنید: اَسْلِمْ – خِفْتُمْ – وَضَعْتُهَا – یَسْتَخْفُونَ – تَسْتَتِرُونَ –یَجْتَنِبُونَ – فَیُدْهِنُونَ – خَلَفْتُمُونِی