⭕️ امنیت یا احساس امنیت؟ سلام بر شما که ایرانی هستی، سلام بر شما که مسلمانی 1️⃣ نکته ی اول: احساس امنیت با امنیت متفاوت است. امنیت (اجتماعی) (یا میزان امنیت): عدم اخلال در حقوق شهروندی (فردی و اجتماعی) را امنیت اجتماعی گویند. و این به میزان جرائم مربوط به حقوق شهروندی بستگی دارد. هر قدر اینگونه جرائم بیشتر امنیت اجتماعی کمتر و بالعکس. "احساس امنیت" حالت روحی و روانی (ذهنی) در آحاد جامعه است که به آنان اطمینان می دهد که حقوق شهروندی (فردی و اجتماعی) آنان به مخاطره نمی افتد. و این بستگی به فرد و ویژگی های فردی دارد جرأت و جسارت و اعتماد به نفس فرد، قدرت تحلیل و ارزیابی وی و استحکام و تعادل روحی و روانی وی. و می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرارگیرد، از جمله میزان تهدیدات (بزه های مرتبط)، شدت بزه های ارتکابی در اجتماع، میزان تماس و برخورد فرد با اطلاعات و اخبار مرتبط، و همزاد پنداری با آسیب دیدگان جرائم مزبور. هر چند امنیت اهمیت بسزایی دارد، ناگفته پیداست که احساس امنیت از خود امنیت مهم تر است. هر چند که وجود امنیت بستر ساز فعالیت های اجتماعی است، ولی در صورت عدم احساس امنیت، فعالیت های اجتماعی مختل می گردد. به زبان دیگر فعالیت های اجتماعی قائم به فعالیت افراد آن است و احساس امنیت حالت ذهنی افراد و این فعالیتها با احساس عدم امنیت آحاد جامعه، مختل می گردد. 2️⃣ نکته ی دوم: اطلاع رسانی با ولع بازنشر اخبار (چرا در رساندن یا بازنشر اخبار حریص هستیم؟) یا عارضه ی بازنشر اخبار بد (چرا برای رساندن اخبار بد، از یکدیگر سبقت می گیریم؟) چرا می خواهیم اولین نفر در اطلاع رسانی باشیم؟ این سؤال در مورد رسانه های مختلف نیز مصداق دارد. مسابقه در اطلاع رسانی برای هر رسانه ای وجهه ی مرجعیت می آورد. آن رسانه را به محور اصلی رسانه ها بدل کرده و مخاطبان آن را بشدت افزایش خواهد داد. رسانه های دیگر ناچار به نقل از آن رسانه می پردازند و مرجعیت او را ولو ناخواسته می پذیرند. به همین دلیل برای هر رسانه ای در این مسابقه اصل خبر مهم است و تبعا آنگونه که بخواهد اصل خبر را پردازش منتشر می کند. و چون اولین بوده است هر روایتی بعد از آن و غیر از آن با خبر این رسانه مقایسه می شود. در حوزه ی اشخاص و شبکه ی مجازی این موضوع در حد بسیار افراطی دیده می شود؛ چرا؟ ١. من بهترینم . ٢. من سریع ترینم . ٣. من پُر دسترس ترینم. ۴. من می خواهم مرجع خبر باشم. بطور کلی من مهم هستم. با توجه به اینکه افراد احساس می کنند در فضای مجازی چیزی برای از دست دادن ندارند، با اسم مستعار، با تصویر غیر واقعی و بطور کلی معرفی جعلی می توانند حضور داشته باشند بنابراین در صورت هر گونه ایراد و اشکال، براحتی شانه از بار مسئولیت اعمال خویش (اطلاع رسانی، باز نشر، پیام و محتوای آن) خالی می کنند. علی رغم اینکه در فضای حقیقی تلاش می کنیم که واسطه ی اخبار بد نباشیم، به عکس در فضای مجازی مسابقه ی ارسال اخبار بد و سوء گذاشته ایم. چرا؟ چون اثربخشی آن بر مخاطبان به لحاظ تعداد و میزان اثرگذاری بیشتر است . و شاید ما دچار آسیب های روحی و روانی باشیم . ◀️ و سخنی باشما: شمایی که اخبار ناامنی و آشوب را بدون صحت سنجی و بدون دقت (که این روزها ساختگی و دورغ در آن بسیار است) بازنشر می کنی، در ایجاد احساس ناامنی در جامعه بر امواج دشمن پارو می زنی هر چند ندانی. شمایی که اخبار آتش سوزی فلان بانک یا سطل آشغال در فلان چهارراه شهرستان کذا را منتشر می کنی، آیا می دانی در شهر خود و گیرندگان پیام چند نفر با احساس ناامنی از خانه خارج نمی شوند، یا اگر خارج شوند فعالیت اجتماعی شان مختل می گردد؟ شمایی که با نیت خیر و اطلاع رسانی نسبت به بازنشر اخبار آشوب در اقصی نقاط (و احتمالا اندک) اقدام می کنی، هیچ فکر کرده ای که تلاشهای مسئولین نیروهای تلاشگر نظم و امنیت را برباد می دهی؟ آنان تلاش می کنند که امنیت در جامعه حفظ شود و فعالیت اجتماعی روال عادی خود را طی کند و شما با ترویج احساس ناامنی فعالیت اجتماعی را مختل می کنی. هشیار باش. نیت خوب لازم است اما کافی نیست. اعوذ بالله من همزات الشیاطین والسلام حسین فرجی ‌‌➕ به #انجمن_مدرسان_بیانیه_گام_دوم بپیوندید👇 🆔 http://eitaa.com/analysts 🍃 🌺🍃