🟦🟧 ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم ... 🔶 در خبرها بيانيه سازمان فراجا درباره اعلان طرح ویژه عفاف و حجاب از شنبه ٢۵ فروردین را خواندیم. 🔸باید دست به دعا برداشت که «ما قصد لم یقع» و «ما وقع لم یقصد» نشود، آنهم در این عرصه حساس و سرنوشت ساز که با امنیت کشور نیز گره خورده است. 🔺ذکر چند پرسش مقدماتی ضروری است: 🔹خوب بود فرماندهی محترم فراجا که حقیقتا دوستشان داریم بیان می فرمودند که پلیس بسیار خدمتگزار با کدام نیروی متخصص/کارشناسان دانش آموخته عرصه عفاف و حجاب می خواهد این مأموریت خطیر را به انجام برساند؟ 🔹آیا سهل اندیشی در تشخیص مصادیق پوشش و نحوه برخورد با آن نبود که اتفاقات خونبار سال 1401 و شهادت عزیزان مان و تبعات سیاسی و اقتصادی را به جامعه تحمیل نمود؟ 🔹باید شدیدا احساس خطر کرد که قبل از سازمان تبلیغات، دانشگاه‌ها، صاحب‌نظران مسائل فرهنگی، حوزه های علمیه خواهران، شورایعالی انقلاب فرهنگی، بخش های تخصصی بسیج و ... سازمان خدوم و مظلوم انتظامی که هر روز در حال شهید دادن در کشور است مجبور است اعلام آمادگی کند! 🔹حضرات مجلس چطور؟ نباید بعد از اینهمه تاکید دستی بجنبانند؟ با فرض اینکه بار اضافه به سازمان فراجا تحمیل شود، آیا قوه عاقله مقننه نظام نباید اعتبارات ویژه و علیحده لازم را در اختیار سازمان فراجا قرار دهد تا با قوت و قدرت و با تمهیدات مختلف آموزشی، اجرایی و ساختاری و سازمانی به پیش رود؟ چه کسی است که نداند این عزیزان حداقل دستمزدها را در قبال جانفشانی شان هم دریافت نمی کنند. بله می دانیم که نیت شان الهی است ولی بی مایه هم فطیر است. 🔹گاهی به این نقطه اسفبار می رسیم که مقوله فرهنگ را دستگاه‌های نظام نمی شناسند. این در حالیست که اساس انقلاب ما فرهنگی است. 🔸و باز هم تنها راه باقیمانده دست به دعا برداشتن است. چه می توان کرد؟ گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من آنچه البته به جایی نرسد فریاد است ➕به بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2843017216C4b1711eae7 🍃 🌺🍃