مرتبط با یادداشت فوق: ✍هاجر جعفری وقتی تمرکز صرفا بر تعداد شاخص ها باشد و خروجی، بهره وری و تاثیر گذاری نادیده گرفته شود، ارزش ذاتی دانش در سطح استاد، دانش پژوه و مراکز علمی، به حاشیه رانده می شود و دانش و دانش پژوهی، مانند کالایا خدمات داد و ستد می شود و احکام و شاخصه های اقتصادی بر آن بار می شود. در چنین شرایطی عرضه بر اساس نیاز یا ضرورت های اجتماعی نیست بلکه تابعی از تقاضا یا سود و زیان فردی یا گروهی قرار می گیرد. کالایی شدن دانش، نوعی از سرمایه¬داری آموزشی و محصول اعمال قدرت است. هر چند سیستم آموزی فعلی در کشور مبتنی بر همین سرمایه داری است اما شاید لحاظ کردن تنوع خروجی ها، توجه به استعداد های گوناگون، پررنگ تر شدن شاخصه¬های مربوط به مسئولیت¬های اجتماعی بتواند تا حدی آسیب¬ها را کم¬اثرتر کند. @Andishnaak/اندیشناک