من که درویشم ، بود منزل من دوستی رخش آمیخته اندر گل من از همه ملک جهان شد حاصل من حق سرافکنده شود در قبل باطل من کاش به این تشنه صفایی بدهد مژده، ای ساکن پیروز توئی یار مست جهانسوز تویی خادم.........