♨️ تا کجا؟ 👈 اصلا قصد ایراد گرفتن و حتی نقد کردن هم نداریم. فقط اگر جسارت نشود سوال داریم! 🔘 دستور رهبری در مورد تجاوزات دشمن این بود؛ ▪️اگر غلطی کرد، تل‌آویو و حیفا با خاک یکسان شود. ▪️محاسبات دشمن می‌بایست بر هم بخورد. ▪️شریان حیاتی رژیم باید قطع شود. فرماندهان نظامی ما هم عنوان کرده بودند که اگر تجاوزی صورت پذیرد، جنگنده‌های اسرائیلی دیگر فرودگاهی برای نشستن بر روی زمین نخواهند داشت! 🔘 هم اکنون ۵۰ روز از تجاوز دشمن به خاک ایران و به شهادت رساندن ۴ نفر از هموطنانمان گذشته است و هیچ پاسخی به تجاوز دشمن داده نشده است. 👈 سوال اینجاست که : «تا کجا؟» تا کجا اگر پاسخ به دشمن به تعویق بیافتاد، حق سوال کردن داریم؟ تا کجا اگر انتقام گرفته نشود، باید انتقاد کنیم؟ تا کجا؟ مثلا اگر ۵۰ روز دیگر بگذرد؟ ۲۰۰ روز دیگر بگذرد؟ ۵۰۰ روز دیگر بگذرد؟ مثلا اگر دشمن جری شود و مجدداً تهدید کند؟ یا مثلا اگر حمله دشمن تکرار شود؟ یا مثلا اگر یکی دیگر از سران مقاومت را ترور کند؟ یا یکی دیگر از سرزمین‌های مقاومت را از دست بدهیم؟ تا کجا؟ 💢 حد یقف این سکوت تا کجاست؟ انتهای این دَم بر نیاوردن کجاست؟ مرز این صبر و تحمل کجاست؟