ادامه پاسخ 👆👇👇 🔹روايت اول: فضل بن شاذان از محمد بن علي از امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ نقل مي کند که حضرت فرمودند: ولي و حجت خدا بر بندگان و جانشين من، ختنه کرده و در شب نيمه شعبان 255ق نزديک طلوع فجر به دنيا آمد.[6] يادآور مي شود که فضل بن شاذان هم عصر امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ مي باشد و پس از شهادت آن حضرت از دنيا رفته اند. 🔹روايت دوم: از حکيمه خاتون است که مي گويد: امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ مرا به خانه خود خواند و آن شب 15 شعبان 255ق بود و به من خبر داد که امشب آخرين حجت الهي به دنيا خواهد آمد و نزديک طلوع فجر حجت خدا حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه شريف به دنيا آمد.[7] اين روايت را شيخ صدوق و شيخ طوسي و ديگران با سندهاي صحيح نقل کرده اند: ✅دليل دوم: اين ديدگاه در کتاب هاي قديمي مانند اثبات الرجعه فضل بن شاذان آمده است و علاوه بر آن بزرگاني از اهل سنت در کتاب هاي خود به اين ديدگاه اعتراف کرده اند به طوري که در کتاب اصالت مهدويت در اسلام از ديدگاه اهل سنت به صد نفر از علماي اهل سنت اشاره شده است که همه آورده اند حضرت مهدي فرزند حسن بن علي عسکري در نيمه شعبان 255ق به دنيا آمده اند.[8] ❎ *خلاصه سخن اينکه ولادت امام زمان ـ عليه السلام ـ طبق روايات صحيح و غير قابل انکار و نيز ديدگاه اکثر علماي شيعه و اعتراف بزرگاني از اهل سنت در نيمه شعبان 255ق مي باشد. و چنين نيست که برخي مي پندارند، شيعه براي حفظ خطر از امام خويش، تاريخ ولادت را مخفي نگه مي داشتند، بلکه مردم بر اثر مخفي نگه داشتن امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ و شيعيان برجسته، ولادت امام زمان را از آنها و گاهي بر اثر فراموشي راوي در سال روز ولادت اختلاف داشتند و چون اين مسئله تاثيري در اصل اعتقاد به امامت امام معصوم نداشت، علما در رد و انکار تاريخ هاي ولادت زياد بحث نکردند.* ⏬معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر: 1ـ اتفاق در مهدي موعود، سيد علي اکبر قرشي. 2ـ اصالت مهدويت، لطف الله صافي گلپايگاني. 3ـ امام مهدي در آثار شخصيت هاي اسلامي، مومن بن حسن شبلنجي. 4ـ مهدويت از نگاه تشيع و تسنن، حسين رجبي. پي نوشت ها: [1]. مفيد، محمد، الارشاد في معرفه حجج الله علي العباد، ترجمه هاشم رسولي محلاتي، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ ششم، 1383ش، ج2،ص 476. [2]. ر.ک: ابن حنبل، احمد، مسند احمد، بيروت، دارصادر، بي تا، ج1، ص99، و ر.ک: قزويني، محمد سنن ابن ماجه، بيروت، دارالفکر، بي تا، ج2، ص929، و ر.ک: صحيح ابن حيان، ج12، ص283، معجم الکبير طبراني، ج10.ص 132. و... [3]. الارشاد في معرفه حجج الله علي العباد، همان، ج2، ص474. [4]. ر.ک: صافي گلپايگاني، لطف الله، منتخب الاثر في امام الثاني عشر، قم، انتشارات حضرت معصومه، 1380ش، جزء 2، ص152. [5]. نوري، حسين، نجم الثاقب، قم، مسجد جمکران، چاپ هفتم، 1382ش، ص45. [6]. همان، ص25. [7]. نجم الثاقب، همان، ص33. [8]. فقيه ايماني، مهدي، اصالت مهدويت در اسلام از ديدگاه اهل سنت، بي جا، موسسه معارف اسلامي، چاپ اول، 1420ق، ص208. 🖋لینک منبع: مرکز مطالعات و پاسخگويي به شبهات حوزه علميه قم کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈