⭕سوداگران رای مشکل دموکراسی دقیقا همین است. دموکراسی، راحت ناقص می شود! یک پایش ناگهان لنگ می زند و چشم چپ کنی به راست یا چپ، آویزان می شود. در این لولوی آراسته شده، هر جا شکافی پیدا می شود فورا دموکراسی خواهان و حقوقدانان، آن را از کثافت و هرزگی پر کرده و با روکشی از طلا می پوشانند. شر خفیه ای است این زهراب به ظاهر شراب! وقتی ناقص می شود، موج سواران از راه می رسند وحاکمیتش را قلاده به گردن می اندازند و به هر سو که بخواهند می کشندش. مشاهیر هنر و ورزش و شومن های سرمایه دار، تعیین کننده های چنین حاکمیتی هستند. همان ها که کمترین دغدغه ای برای برداشتن شکاف های اجتماعی و اقتصادی ندارند و به رغم مانورهای احساسی شان در شبکه های اجتماعی و رسانه های بی قید و بندشان، جز به منافع شخصی و گاه هم صنفی، به هیچ چیز فکر نمی کنند. مصادیق چنین حاکمیتی را سابق بر این در غرب وحشی به طلایه داری شاهد بودیم که از یکی دو دهه ی اخیر در سرزمین مادری مان ایران هم متاسفانه ماکتی از چنین دموکراسی ای را شاهد هستیم. اوج چنین رویه ای در عالم سیاست ایران، سال ۱۳۹۶ بود که سلبریتی ها تاثیری شگرف بر انتخابات ریاست جمهوری ایران گذاشته و دست رئیس مستقر را از ته چاه نارضایتی های معیشتی و اقتصادی، گرفته و وی را بر قله ی آراء احساسی نشاندند. ۱۴۰۰ پیچیده ترین روایت تاریخ جمهوری اسلامی خواهدبود، چرا که امروز بسیاری از سیاسیون و رجال کشور تجارب چنین دموکراسی ای را درک نموده و البته ملت هم پابه پای آن ها چشم و گوششان باز شده و بلوغی سخت را پشت سر گذاشته اند. در چنین نوع حکومتی، پیش‌بینی آن چه اتفاق خواهد افتاد کمی سخت است اما قطعا کلیت داستان ۱۴۰۰ ، ایجاد دوقطبی ای جدی نه میان جناح ها، بلکه میان مردم و سیاسیون خواهد بود. دو قطبی ای روشن میان کاندیدایی مردمی، و کاندیدایی سیاسی و حاکمیتی، چیزی شبیه ۸۴ ولی پخته تر و پیرانه تر...! عبدالرضا یعقوبی کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت👇 ایتا 👇 https://eitaa.com/Antishobhe سروش👇 https://sapp.ir/.antishobhe تلگرام👇 http://telegram.me/Aliomidiani