متن شبهه: بخاطر یکدونه سیب از بهشت اِخراجت می‌کنند، بعد ۱۲۴هزار تا آدم را می‌فرستند دنبالت که دوباره بَرِت گردونن همانجا ...! http://yon.ir/G9geT پاسخ شبهه: کسانی که از جنت اخراج شدند، همه انسان‌ها نبودند. بلکه آدم و حوا از جنت هبوط یافتند. یعنی قرار نبوده که نسل آدم، در آن جنت، زندگی ابدی داشته باشد. بلکه همانطور که در گفتگوی فرشتگان با خدا مطرح شد، خلقت انسان، برای زندگی در کره خاکی بوده است: «وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء» [سوره‌بقره، آیه۳۱] "و(بیاد بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی قرار خواهم داد. گفتند: آیا کسی را در آن قرار میدهی که در آن فساد و خونریزی کند؟" نڪته/1🔻 جنتی که آدم و حوا در آن ساکن بودند، باغ پردرختی بوده، نه بهشتی که مومنان پس از قیامت بدان وارد می‌شوند. چون بهشتِ بعد قیامت، بهشتِ پاداش است و قرار گرفتن از ابتدای خلقت در آن معنا ندارد. "بهشت آدم باغی از باغ‌های دنیا بود و همین ماه و خورشید که به ما می‌تابد بر آن می‌تابید و اگر از باغهای آخرت بود هرگز از آن اخراج نمی‌شد." [علل‌‌الشّرآئع‌ ج‌۲، باب‌ نوادر العِلَل‌، ص‌۶۰۰، عدد۵۵ - مصنفات شیخ مفید، ج۵، ص۷۹] این بهشت، همه تنعمات دنیاگونه را بدون هیچ سختی و نگرانی در برداشته، ولی دیگر امکان تعالی انسان و رسیدن به جنت الهی را نخواهد داشت. نڪته/2🔻 مساله خوردن یک سیب یا گندم و... نیست. و این نوع تصور همان القای شیطانی است که همیشه می‌خواهد گناه را کوچک جلوه دهد. خوردن آن میوه ممنوعه، سمبل حرص و طمع است. سمبل فریب خوردن و پذیرش سخن دشمن سرسخت انسان است. سمبل بی‌اعتنایی به نصیحت نجات بخش خداست. و الا خدای متعال و بخشنده، این همه نعمت مختلف را نصیب انسان نموده که انسان از شمارش آن هم عاجز است. نڪته/3🔻 در همان هبوط آدم و حوا، لطف و رحمت الهی دیده می‌شود. چرا که "این ماجرا، کلاس آموزشی ورود به دنیا بود." و اگر کسی چشم و گوشش را باز کند، از این ماجرا عمق دشمنی شیطان، سعادت بودن اطاعت از دستورات الهی، باز بودن راه توبه و جبران خطاها و... را می‌آموزد و این که در دین الهی این قدر بر این ماجرا تاکید شده است، به همین دلیل است. • به هرحال به قول سعدی: باران ‌که‌در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ، لاله روید و در شوره زار خس. همین داستان آدم و حوا، برای عاقلان پند و درس است و برای جاهلان دستمایه بی‌ادبی به محضر الهی ... «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» [سوره‌اسراء، آیه۸۲] "و از قرآن آنچه را که شفا و رحمت برای مؤمنان است؛ نازل می‌کنیم، و ستمکاران را جز زیان نمی‌افزاید" نڪته/4🔻 «بنده من، مرا اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم. من زنده ای هستم که مرگ ندارم، پس به تو نیز حیاتی جاودانه میدهم. من بی نیازی هستم که فقر ندارم، تو را چنان غنا بخشم که محتاج نگردی. من هر چه اراده کنم هستی می‌یابد، تو را مقامی میدهم که هر چه اراده کنی پدید آید» [جواهر السنیة فی الاحادیث القدسیه، محمد بن حسن بن علی بن حسین حرّعاملی، ص۲۸۴] و تبعا بایستی مسیر رشد از " حد آدمیت " تا " حد خداگونگی " را به او بنمایاند و راه را هموار حرکتش بکند. و این نبود جز همان رمز نزدیک شدن به درخت منهیه الهی. 📚مطالعـه بیشتـر: http://yon.ir/LLO16 کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت👇 ایتا 👇 https://eitaa.com/Antishobhe سروش👇 https://sapp.ir/.antishobhe تلگرام👇 http://telegram.me/Aliomidiani