ویژگی پنجم: مؤدب و متواضع از آفت‌های خطرناک برای روح انسان خود برتربینی است. این صفت در روایات به «عُجب» تعبیر شده است. کسانی که این صفت را دارند خود را از همه بهتر، خوب‌تر، خالص‌تر، داناتر و نیکوکارتر می‌دانند؛ از این رو، پیوسته به بدگویی و غیبت دیگران می‌پردازند و از عیوب خویش غافل‌اند. از همه ایراد می‌گیرند؛ ولی حاضر نیستند کسی از آنان انتقاد کند؛ چون خود را بی‌عیب می‌پندارند. نقطه مقابل این صفت که امام از آن به عنوان «ادب» یاد می‌کنند، آن است که همه را بهتر و برتر از خود پندارد و در نتیجه به دیده حقارت به آنان نگاه نکند و به نکوهش آنان نپردازد. این نگرش انسان را متواضع بار می‌آورد و از خودخواهی و غرور می‌رهاند. اگر کسی با این دیدگاه با افراد رو‌ به‌ رو شود، رفتاری متعادل و احترام آمیز خواهد داشت بنابراین خادم مؤدب و متواضع کسی است که در محضر امام رضا( علیه‌السلام) مهمانان و زائران و سایر خادمان آن امام همام را از خود برتر بداند و با رفتار و گفتار خود، آن‌ها را محترم بشمارد تا در نزد مولایش عزیز و بزرگ شود. به دبیرخانه‌کانون‌های‌خدمت‌رضوی‌استان‌قم __________________ به جمع خادمیاران رضوی قم بپیوندید👇 @Aqr_qom