می‌توانی حالا که تا نزدیکی‌های قله‌ رسیدی، جا بزنی و ادامه‌ی راه را بالا نیایی. یا می‌توانی دست به زانوهای خسته‌ات بگیری و با وجود مشکلات و رنج‌های ناگزیری که هست؛ دوام بیاوری و به بالا رفتن ادامه بدهی. اگر تسلیم شوی، قطعا سقوطی سهمگین در انتظار توست، چرا که ارتفاع زیادی را بالا آمده‌ای و اگر دوام بیاوری، به زودی صعودی با شکوه را خواهی‌دید! می‌دانم چقدر خسته‌ای و چقدر طاقتت در آسیاب مشکلات و رنج‌ها تحلیل رفته، می‌دانم چقدر در این مسیر تنهایی و غمگین؛ اما از تو می‌خواهم کمی دیگر هم طاقت بیاوری. از تو می‌خواهم کمی دیگر به سپاه دردهایت غلبه کنی و خودت را به مقصدی که مدت‌ها به خاطرش جنگیده‌ای و رویای آن را داشته‌ای برسانی تا در انتها، چیزی که با خودت مرور می‌کنی این باشد: " ارزشش را داشت..."