🔻 شبیه او باشیم امام حسین(علیه‌السلام): من که در دوران کودکی رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را درک کرده بودم، سوال‌های متعددی درباره ایشان از امیرالمومنین داشتم. روزی درباره نشست و برخاست حضرت پرسیدم؛ امیرالمومنین(علیه‌السلام) فرمود: در هیچ مجلسی نمی‌نشست و برنمی‌خاست، مگر این که به ذکر خدا مشغول بود. در مجالس جای مخصوصی برای خود انتخاب نمی‌کرد و از این کار نهی می‌کرد... با اهل مجلس یکسان برخورد می‌کرد و حق هر کدام از آنان را ادا می‌نمود تا مبادا کسی احساس کند که دیگری نزد ایشان از او گرامی‌تر است. با هر کس همنشین می‌شد، به قدری صبر می‌کرد تا خود آن شخص برخیزد و مجلس را ترک کند. هر کس از ایشان درخواستی داشت، یا به خواسته‌اش می‌رسید یا گفتاری نرم و ملایم دریافت می‌کرد و با دلی خوش بازمی‌گشت. حُسن خلق او شامل همه می‌شد. همچون پدری مهربان برای همگان بودو البته در رعایت حق، همه مردم نزد او یکسان بودند... در مجلس ایشان صداها بلند نمی‌شد، آبروی کسی ریخته نمی‌شد و اگر از کسی لغزشی سر می‌زد، جای دیگری بازگو نمی‌شد... اهل مجلس با یکدیگر فروتن بودند. بزرگ‌ترها را احترام می‌کردند و با کودکان مهربان بودند. نیازمندان را بر خود مقدم می‌داشتند و به افراد غریب پناه می‌دادند... 📜 حسین از زبان حسین به نقل از عیون اخبار الرضا(علیه‌السلام)، ج۱، ص۳۱۷ 🆔 @ArbaeenIR