☘عزت و افتخار 🌸حضرت على عليه السلام مى‌فرمايند: 🔹«إلهى كَفى‌ بى‌ عِزّاً أنْ أكونَ لَكَ عَبْداً وكَفى‌ بى‌ فَخْراً أنْ تكونَ لى‌ ربّاً ... 📚كتاب الخصال، باب التسعه 🔸؛ خدايا اين عزت، مرا بس است كه بنده تو باشم و اين افتخار برايم بس است كه تو پروردگار منى». 🍃شرح: 👈در اين حديث روى چهار مسأله تكيه شده است: عزت، فخر، عبوديت و ربوبيّت؛ وقتى حقيقت اين چهار كلمه معلوم شود محتواى حديث هم روشن خواهد شد. عزّت يعنى سربلندى و قدرتى كه شكست‌ناپذير است؛ على عليه السلام مى‌فرمايد: من وقتى اين قدرت را پيدا مى‌كنم كه بنده تو باشم چون قدرت خداوند بى‌نهايت است و اگر قطره وجود ما به اقيانوس بى‌انتهاى خداوند پيوند يابد شكست‌ناپذير مى‌شويم و جاودانه خواهيم شد. يكى از اصولى كه در زندگى همه امامان عليهم السلام وجود داشت، عزت نفس و دورى از ذلت بود. قرآن هم عزت را از آن خود و رسولش و مؤمنان مى‌داند: 🍃«وَللَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ». عزّت نفس، همان علوّ طبع و بزرگ‌منشى است كه انسان را از هرگونه خوارى دور مى‌كند. يكى از مهم‌ترين راه‌هاى به دست آوردن عزت، دورى از گناه و نافرمانى خداست. امام حسن عليه السلام در اين زمينه مى‌فرمايند: 🍃«اذا أَرَدْتَ عِزّاً بِلا عَشيرةٍ، وَهَيْبَةً بِلا سُلطانٍ، فَاخْرُجْ منْ ذُلِّ مَعْصِيةِ اللَّهِ الى‌ عزِّ طاعَةِ اللَّهِ‌ ✍؛ هرگاه خواستى عزّت داشته باشى بدون اين كه فاميل داشته باشى، و عظمت بدون سلطنت داشته باشى، از ذلت معصيت خداوند به سوى عزّت طاعت او خارج شو». هيچ كس بر اثر طاعت، كوچك نشده و هيچ كس بر اثر معصيت بزرگ نشده است. «عمر سعد» با نافرمانى خداوند و كشتن امام حسين عليه السلام خواست به مقام دنيايى برسد امّا موفّق نشد. بنى‌اميّه و بنى‌عباس خواستند امامان عليهم السلام را كه در مسير طاعت خدا بودند كوچك كنند اما موفّق نشدند، چرا كه هر كسى كه در مسير طاعت خداست عزيز مى‌شود و هر كسى كه در مسير معصيت خدا قرار دارد ذليل خواهد شد.