گاهی آدم حرف هایی در درونش هست که اگر به زبان نیاورد در شعله‌ی غمِ آن خود را می سوزاند و اگر بر زبان بیاورد نیز باز خود را سوزانده است در نظر دیگران و حتی خود! و این‌گونه کوچکی را برای خود ستانده است... این حرف ها را می توان به قطره های اشک بدل کرد و با این قطره ها وجود خود را آبیاری کرد و بزرگ شد... 🌱 اگر انسان با عشق حقیقی خود مشغول مناجات شود و اشک بریزد.. این دیگر اثرات سخن با دیگری و بیگانه را ندارد بلکه مناجات با عشق حقیقی آب زلالی است که گیاه وجود انسان را آبیاری و رشد می دهد..🌱 #هنر_مناجات https://eitaa.com/philosophy_17