علی بن بابویه جوان مؤدبی بود که دلش با مهدی فاطمه - انس داشت . ازدواج کرده بود اما بچه دار نمی شد . نامه ای نوشت و داد دست حسین بن روح . سومین سفیر امام . نامه را خدمت حضرت برد و جواب آورد که : برای تو دعا کردیم و خداوند تو را به زودی دو فرزند نیکو کرامت می کند ... یکی از آن دو فرزند شد محمد ، معروف به شیخ صدوق ... عالمی که افتخار شیعه است . و دیگری حسین ... معلم جوانهای زیادی که این جوان ها از فضلا و محدثین شدند منبع:رجال نجاشی ، ص ۲۶۱ شیخ صدوق یک زمزمه ای شیرینی داشت که : من به دعای حضرت مهدی متولد شده ام ... دعای عزیز خدا ، نیست را هست می کند، خرابی را آباد، دل مرده را زنده ... دعایش مستجاب است . ای عزیز دل ... سختیها و گرفتاریها شرایط ما را درهم کرده است ... عزیز ما ، تو به ما هدیه ای ، نگاهی ، گاهی ... دعایی عطا کن ... خدا به صدقه دهندگان پاداشی نیکو اعطا می کند..