علی محمودوند در6 تیر 1343در بیمارستان مادر واقع در خیابان مولوی تهران بدنیا آمد. بعد ازبه دنیا آمدنش،مادرش به شدت مریض شد و با توسل به حضرت علی (ع) شفا یافت. اسم او را می خواستند (امیر)بگذارند ولی در اداره ثبت گفتند:امیر فقط شاه است و اوست که امیر مملکت است. آنهاهم اسم او را “علی “گذاشتند. مادر همیشه موقع اذان به او شیر می دادو اکثرا”نیز با وضو بود. پدرش خیلی به نانی که به خانه می بردحساس بود و اصرار داشت تا حلال باشد. از همان طفولیت به قرآن و اذان حساس بود طوریکه به محض گفتن اذان یا خواندن قرآن از خواب بیدار می شد. خلاصه هر چه بزرگتر می شدبیشتر به دل می نشست. سعی می کرد کاری نکند که خانواده ناراحت شوند ، به همه حرفهای آنها گوش میکرد.
سال۱۳۶۱ همزمان با شروع عملیات رمضان به جبهه رفت . کارش را در گردان تخریب لشگر۲۷ محمد رسول الله (ص) آغاز کردودر عملیات والفجر مقدماتی همراه گردان حنظله به منطقه فکه رفت و مجروح شد.
وبلاخره سرباز گمنام تفحص در عصر۲۲بهمن ماه۱۳۷۹ با سجده ای خونین بر خاکهای فکه بوسه زد و از همانجا زائر شهر شهادت و همنشین شهدای قطعه ۲۷ گردید والتماسهایش به ام یجیبی مستجاب شد.
💚 ✨
سلام برشهدا🤚
شادی روح تمام شهــدا، و امام شهدا و سلامتی وتعجیل در فرج مولا صاحب الزمان عج #5صلـــوات🍃♥️
❤️اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم❤️
🌷شهیــــــــــــــــــــدانہ🕊
♥️🦋♥️
@Ashghaneemamezaman313