🎙
#مصاحبه
♦️هراس جمعی در افشاگری
🔹اکنون نوعی «هراس جمعی» نسبتبه مداخله در ماجرای فسادستیزی وجود دارد؛ مردم احساس میکنند چنانچه دراینباره عمل کنند، پیامدهایی از ناحیه مفسدان گریبانگیرشان خواهد شد و آنها با تکیه بر قدرت خود، زندگی را بر اینان تلخ خواهند کرد.
🔹بهعبارتدیگر، احساس امنیت و آسودگی در مردم وجود ندارد و آنها گمان نمیکنند پس از افشای فساد، از گزند و توطئه مفسدان در امان خواهند ماند.
🔹پس اصل اجرای این برنامه، متوقف بر فراهمساختن امنیت در مرحله پس از افشاگری است و چنانچه این مرحله بهدرستی انجام نگیرد، نباید از مردم توقع داشت که در آن مشارکت کنند.
🔹هرچه جامعه برای مفسدان، ناامنتر و مخاطرهآمیزتر میشود، باید برای مردمی که فریاد دادخواهی برمیآورند و فساد را آشکار میسازند، امن و عاری از گزند باشد.
🔹اکنون چنین وضعی حاکم نیست؛ بهطوریکه سخن افشاگرانه و ضدفساد، پرهزینه است و زندگی فرد را دچار اختلال و آسیب میکند.
🔹ازاینرو، باید با تمهیدات قانونی و معتبر، حفاظت از فرد افشاکننده را برعهده گرفت و اجازه نداد مفسدان بیاخلاق و خودخواه، به هویت وی دست یابند و او را آزار دهند.
🔹ازاینرو، شخص افشاکننده، فقط باید با قوه قضائیه در تماس باشد و درمعرض رویارویی با مفسد قرار نگیرد و مفسد نداند که چه کسی یا کسانی، از وی گزارش دادهاند.
✍️نویسنده: دکتر مهدی جمشیدی
🔻ادامه مطلب در لینک زیر:
🌐
http://fekrat.net/1587
📌کانال فکرت؛
🆔
@fekrat_net