🔰کمک به برادر مؤمن 🔻مرحوم آیت الله حاج آقا نصرالله شاه آبادی: 🔹در همسایگی ما منزل پسر عموی مادرم مرحوم میرزا احمد روحانی، برادر حاج میر باقر (داماد مرحوم آیةالله حاج سید صادق) قرار داشت. روزی به ما اطلاع دادند که ایشان از دنیا رفتند. به منزل ایشان رفتم، دیدم عیال و دخترش بالای جنازه نشسته‌اند و گریه می‌کنند. من که در آن وقت ۱۳ سال بیشتر نداشتم، آنها را بیرون کردم و چشم و دهان میت را بستم و پسر دایی‌ام آقا حبیب الله روحانی را صدا زدم و با کمک ایشان جنازه را در پارچه‌ای گذاشتیم. 🔸زمستان بود و به قدری برف آمده بود که تردد در داخل کوچه به سختی انجام می‌شد. به مسجد جامع رفتم و از مردم خواستم کمک کنند تا جنازه را به مسجد جامع بیاوریم. عده‌ای آمدند و با مشقّت بسیار جنازه را به مسجد آوردیم و پس از تجهیز و غسل، در قم دفن شد. خدمت مرحوم پدر آمدم و ماجرا را نقل کردم و در ضمن گفتم: خدا پدر و مادر این لوتی‌ها را بیامرزد که آمدند و کمک کردند. 🔹ایشان فرمودند: لوتی که سعادت چنین کاری را ندارد. اینها انسان اند که این طور به مومنین خدمت می‌کنند و حوائج آن‌ها را رفع می‌کنند. سپس توصیۀ أکید کردند که در کمک به برادرانمان دریغ نکنیم حتی اگر به قیمت اذیت و ناراحتیِ خودمان تمام شود. 📚 حدیث نصر،ص ۲۱۹ @Ayatollah_Shahabadi