🚨گاهی ولی به خاطر مصالحی مامور به سکوت است اما پیرو ولی باید روشنگری کند .. ✅حضرت آیت الله مصباح یزدی: 👈علی در مصلحت نصیحت و سکوت، 👈ابوذر منتقد عبور از خطوط قرمز حکومت نبوی 🔺نشانه هايي داريم كه در زمان معصوم برخي از بهترين شيعيان، كارهايي ميكردند كه خود معصوم انجام نميداد اما نهي هم نميكرد. 👈 نمونه بارزش، جناب است. ميدانيد كه ايام خلا‌فت عثمان، خيلي در بيت المال اسراف شد و... اميرالمؤمنين (ع) فقط به تذكراتي دوستانه اكتفا ميكردند و برخورد تندي با عثمان نداشتند؛ حتي هنگامي كه مردم جمع شدند تا عثمان را بكشند، ايشان ممانعت كردند، وقتي آب را به روي عثمان بستند، ايشان حسن و حسين را فرستادند؛ ولي در همين اوقات ابوذر با تندي با عثمان برخورد مي كرد و... . در تاريخ اصلا‌ً نيامده كه يك بار اميرالمؤمنين به ابوذر فرموده باشند كمي آرام تر. 🔺وقتي عثمان ديد هيچ چاره اي ندارد، ابوذر را به ربذه تبعيد كرد. حضرت خودشان تشريف آوردند، امام حسن و امام حسين را هم با خودشان آوردند براي مشايعت ابوذر. خليفه ابوذر را به عنوان يك شخص مزاحم و به اصطلا‌ح مفسد كه وضع كشور را دارد به هم ميزند، از مدينه بيرون ميكند؛ ولي اميرالمؤمنين با امام حسن و امام حسين به مشايعتش مي آيند. تو براي حفظ دينت تلا‌ش كردي و آن ها به خاطر دنيايشان دارند تو را تبعيد مي كنند 🚨بنابراين گاهي ممكن شخصیت بزرگي به سبب شرايط خاصي وظيفه نداشته باشد كه حرفي را مطرح كند، ولي معنايش اين نيست كه ديگران بايد سكوت كنند. آن ها بايد وظيفه خودشان را انجام دهند و امر به معروف و نهي از منكر كنند و اين بهانه را نياورند كه اگر خوب بود، آن شخصيت هم انجام ميداد. ما بايد اين درك را داشته باشيم كه چرا علي مانند حضرت زهرا اقدام نكرد. گاهي علي ميفرمايد اين كار حرام است؛كه در اين صورت البته همه بايد مطيع باشيم. يا به عنوان رهبر جامعه اسلا‌مي حكم حكومتي داده ميشود؛ كه در نتيجه همه بايد بپذيرند و‌ معني ولا‌يت فقيه همين است. اما گاهي حكم حكومتي نكرده كه ديگران امر به معروف نكنند؛‌در اين صورت ديگران بايد وظيفه خودشان را انجام دهند. ۸۴/۵/۲۶ 📝البته نمونه بارز این جور روشنگری ها را در دفاع جانانه خانم سلام الله در امیرالمومنین علی علیه السلام شاهد بودیم .