3️⃣ 💠 امام سجّادعليه السلام هر گاه به ياد نعمتى از خدا می‌افتاد سر به سجده می‌گذاشت 💠 و هر آیه‌ای را ڪه داراے سجده بود می‌فرمود، سجده می‌نمود. 💠 او از هر امر ناراحت ڪننده‌اے، يا از حيله حيله گرے ڪه مى‌ترسيد و خداوند او را از شرّ آن می‌نمود 💠 به اين نعمت، پيشانى بر زمين می‌سایید و سجده مى‌ڪرد. 💠 پس از هر نماز واجب سجده می‌نمود 💠 وقتى ميان دو نفر مى‌نمود سجده می‌کرد. 👈🏻 به همين جهت، سجده در همه اعضاى سجده آن حضرت نمايان بود. از اين رو حضرتش را ؛ [زياد سجده ڪننده] ناميدند. 📚بحار الأنوار: ۶/۴۶ ح ۱۰ 🔸https://eitaa.com/joinchat/3525050394C01512cc3d2 🆔@BONYAD_SAHIFEH 🌐https://ssif1.ir