برخی، آخر سال که می شود دو عید دارند: 1. احساس رضایت و خوشحالی از سالی که تمام شد. یکسال گذشته ی آنها برایشان دقیقا یکسال بوده است؛ نه کمتر، نه بیشتر. نه حسرتی برای آن دارند و نه آرزویی. 2. احساس رضایت و خوشحالی از فرصت جدیدشان، به نام سال نو. ازینکه میتوانند بار دیگر نو شوند. عید، به نو شدن توست؛ و گرنه، چه تو باشی و چه نباشی، هم لباس ها نو می شود، هم طبیعت نو می شود، هم بهار می آید، و هم بازارها و دید و بازدیدها پر رونق خواهد بود. الهی در سالی که پیش روست حالمان، اخلاقمان، اهدافمان، و کردارمان را نو کن. آنچنانکه، در سالهای دیگر، همین عیدهایمان، جزو حسرت هایمان نشود. ✍ دکتر محسن زندی